جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد؟

• گوش کن، دور ترین مرغ جهان می‌خواند
• شب سلیس است، و یکدست، و باز
• شمعدانی‌ها
• و صدادارترین شاخه فصل،‌ماه را می‌شنوند
• پلکان جلو ساختمان،
• در فانوس به دست
• و در اسراف نسیم،
• گوش کن، جاده صدا می‌زند از دور قدم‌های ترا
• چشم تو زینت تاریکی نیست
• پلک‌ها را بتکان، کفش به پا کن، و بیا
• و یا تا جایی، که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
• و زمان روی کلوخی بنشنید با تو
• و مزامیر شب اندام ترا، مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند
• پارسایی است در آنجا که ترا خواهد گفت:
• بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است.