شخصیتتون رو مثل کوه اینقدر قوی کنین
که رفتن و اومدن هیچ کسی
ترَک روتون نندازه…
*****
درخت را به نام برگ
بهار را به نام گل
ستاره را به نام نور
کوه را به نام سنگ
دل شکفته مرا به نام عشق
عشق را به نام درد
مرا به نام کوچکم صدا بزن…
*****
کوه را به کوه می رسانم
ماه را به برکه
کبوتر را به باز
در یک کلام بگویم
دنیای ضرب المثلها را زیر ورو میکنم،
اگر در منطقشان رسیدن من به تو نباشد
*****
از همه زیباتری وُ
این ترسناک است.
کوه هرچه بلندتر
درّه اش عمیق تر…
*****
بیستون
از آن وقت نام گرفت کوه
که تکیه به عشقِ شیرین نداشت فرهاد….!…
*****
در دل من چیزیست ؛
مثل یک بیشه‌ی نور مثل خواب دم صبح !
و چنان بی‌تابم که دلم می‌خواهد ،
بدوم تا تهِ دشت ، بروم تا سر کوه
دورها آواییست ، که مرا می‌خواند…
*****
زمانى عشق شیرین کوه ها را جابه جا مى کرد
و حالا تیشه ى فرهاد بر این عشق خوشبین است
*****
ای خوب تر لیلی
بیمیست که چون مجنون
عشق تو بگرداند در کوه و بیابانم
*****
وقتی چاره ای نمی ماند
وقتی فقط میتوانی بگویی
هر چه بادا باد…
حتی اگر دل کوه را هم داشته باشی
گریه ات میگیرد…
*****
اگر این شبهای لعنتی را
بر فراز بلندترین کوه هم روی
خالی ات نمیکند
بغضی که بند نفس کشیدنت است
تو همان پایین جا مانده ای…
*****
انگار که یک کوه
سفر کرده از این دشت
اینقدر که خالی شده
بعد از تو جهانم…
*****
انسان مغرور همانند شخصی است
که بر قله کوهی ایستاده و
همگان را کوچک می‌پندارد
و غافل از اینکه مردم از پایین قله او را کوچک می‌بینند.
*****
نه مثل کوه محکمم نه مثل رود جارى ام
نه لایقم به دشمنى نه آن که دوست دارى ام
*****
رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت
می روی اما بدان دریا ز من پایین تر است
*****
آه ! یـک روز هـمین آه تـو را مـی گـیرد
گـاه یک کـوه به یـک کـاه بـه هـم می ریـزد