عشق،ریسک کردن در پس خوردن است

عشق ، ریسک کردن در پس خوردن است
زندگی کردن ، ریسک کردن در مردن است
امیدوارم بودن ، ریسک کردن در ناامید شدن است
امتحان کردن برای انجام کاری ، ریسک کردن در شکست خوردن است
ریسک کردن یک نیاز است
و تنها کسی که جرات ریسک کردن دارد یک انسان آزاد است

جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد؟

• گوش کن، دور ترین مرغ جهان می‌خواند
• شب سلیس است، و یکدست، و باز
• شمعدانی‌ها
• و صدادارترین شاخه فصل،‌ماه را می‌شنوند
• پلکان جلو ساختمان،
• در فانوس به دست
• و در اسراف نسیم،
• گوش کن، جاده صدا می‌زند از دور قدم‌های ترا
• چشم تو زینت تاریکی نیست
• پلک‌ها را بتکان، کفش به پا کن، و بیا
• و یا تا جایی، که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
• و زمان روی کلوخی بنشنید با تو
• و مزامیر شب اندام ترا، مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند
• پارسایی است در آنجا که ترا خواهد گفت:
• بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است.

عشق ته ته ته تاب من است

دوست داشتن تو

شبیه آخرین چکّه ی آبی است

که مسافر مانده در بیابان را به آبادی می رساند

شبیه آخرین کبریت یک کوهنورد گم کرده راه

در لبه ی پرتگاه دور و سرد

شبیه جُستن کوره راهی در جنگل

و دست انداختن به آخرین تکه تخته ای که موج ها می آورند

شبیه شعری است

در حاشیه ی کتابی کهنه

به دست خطی آشنا

ببین: عشق ته ته ته تاب من است

وقتی که بی تاب تواَم...

"روایا آرتیمووا"

به دریا نمی‌زدم ،اگر پایان را می‌دانستم

اگر یارم هستی کمکم کن،تا از تو دور شوم ،
اگر دلدارم هستی کمکم کن، تا شفا یابم ،
اگر می‌دانستم عشق چنین خطرناک است،
عاشقت نمی‌شدم ،اگر می‌دانستم دریا اینقدر عمیق است،
به دریا نمی‌زدم ،اگر پایان را می‌دانستم،
آغاز نمی‌کردم! دلتنگت هستم ،
یادم بده چگونه ریشه‌های عشق را درآورم،
یادم بده چگونه اشک‌هایم را تمام کنم ،
یادم بده چگونه قلب می‌میرد ،
و اشتیاق خودکشی می‌کند!

بر دریاچه ماهِ زنده،نام تو را می‌نویسم

بر دفترهای دبستانی‌ام،بر میز مشقم و بر درختان،
بر شن بر برف،نام ترا می‌نویسم.بر همۀ صفحات خوانده شده،
بر همۀ صفحات سپید،بر سنگ،خون،کاغذ یا خاکستر،
نام ترا می‌نویسم.بر تصویرهای زرین،بر سلاح جنگاوران،
بر تاج شهریاران،نام ترا می‌نویسم.
بر جنگل و بر صحرا،بر آشیانه و بر گُل طاووسی،
بر پژواک کودکی‌ام،نام ترا می‌نویسم.