بر فراز روز بی‌رمق تاریک،چون ماه سبز رنگ ، می‌درخشم

در میان دستان عاشق تو،
من فقط نوای خش خش ،
برگ‌ها هستم.
 بوسه از لب های گرم تو،
عطری برمی‌انگیزد 
که  مرا می‌گوید ؛ تو با من می‌مانی.
عطری برمی‌انگیزد 
که مرا می‌گوید ؛شب  ما می‌گذرد.

در میان دستان  عاشق تو،
من نور می‌شوم،
و بر فراز روز بی‌رمق تاریک ،
چون ماه سبز رنگ ، می‌درخشم.
اما ،
تو ناگاه حس می‌کنی  ،
که لب‌هایم  قرمز  شده است.
با مزه شور خونی
که از  آن سرازیر است .

جنگل جان مرا آتش عشق تو خاکستر کرد؟

• گوش کن، دور ترین مرغ جهان می‌خواند
• شب سلیس است، و یکدست، و باز
• شمعدانی‌ها
• و صدادارترین شاخه فصل،‌ماه را می‌شنوند
• پلکان جلو ساختمان،
• در فانوس به دست
• و در اسراف نسیم،
• گوش کن، جاده صدا می‌زند از دور قدم‌های ترا
• چشم تو زینت تاریکی نیست
• پلک‌ها را بتکان، کفش به پا کن، و بیا
• و یا تا جایی، که پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
• و زمان روی کلوخی بنشنید با تو
• و مزامیر شب اندام ترا، مثل یک قطعه آواز به خود جذب کنند
• پارسایی است در آنجا که ترا خواهد گفت:
• بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است.

می‌آید غم سراغ خیال ما گاهی

می‌آید غم سراغ خیال ما گاهی
تأسف میخورد به حال ما گاهی

آسمان چه بی‌رحمانه می‌گیرد
زن و مرد و طفل خردسال ما گاهی

توپ و تانک و موشک اصابت کند
اشتباهی بر پر و بال ما گاهی

سهام تیره بختی و بورس نحس
اتفاقی می‌شود مال ما گاهی

صنما شاه جهانی ز تو من شاد جهانم

ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم

چو برویید نباتش چو شکر بست زبانم

 

همه خوبی قمر او همه شادی است مگر او

که از او من تن خود را ز شکر بازندانم

 

تو چه پرسی که کدامی تو در این عشق چه نامی

صنما شاه جهانی ز تو من شاد جهانم

 

چو قدح ریخته گشتم به تو آمیخته گشتم

چو بدیدم که تو جانی مثل جان پنهانم

قصه‌ی من و تو برسد به گوش تمام دنیا

صبح که می‌شود

برای کلاغ‌ها

از عشقمان بگو

بگذار یک کلاغ چهل کلاغ شود

دوست داشتنمان!

دلم می‌خواهد

قصه‌ی من و تو

برسد به گوش تمام دنیا ...

"حمیدرضا عبداللهی"