و تمام مطالب و محتوای این وب سایت طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد و فعالیت میکند.
پس از بارگزاری صفحه و بر روی دکمه قبول میکنم کلیک کنید.
و از قسمت نظرات درخواست خود را ارسال کنید.
افرادی که واجد شرایط نیستند به هیچ وجه درخواست ارسال نکنند.
قادر نیستم با کلمات بیان کنم.
حسرتی که در من است ،
در کلمات نمی‌گنجد.
اما در خالی آغوش گشوده‌ام،
در جریان خون رگ‌های بازوانم ،
در هر ضربان قلب من ،
تو ،
طنین انداز می‌شوی،
عبور می کنی ،
دوباره به من باز می‌گردی ،
و تا ابد ،
میمانی.
تو از عمق وجودم ،
سرچشمه می‌گیری .
اما ،
هر نفس،
در سرمای وجود من ،
یخ می‌زند ،
منجمد می‌شود،
و به یادم می‌آورد،
تو،
همان کسی هستی،
که ،
دوباره ،
و دوباره
مرا ترک گفت.
به راستی، «عاشق» شدم.
در عصب دست‌هایم،
جریانی از طلا می‌گذرد .
به راستی، «من »هستم .
در هر برگی از درخت
که ناگهان خواهد افتاد ،
در هر رویش جوانه تازه و لطیف ،
در رسیدن سیب‌های کال.
در گوش سبز بهار
این، من هستم که نجوا میکنم؛
در دیشب تاریک ،
در نور آبی دریا ،
«مرگ » غرق شد !
در میان شکوفه‌های گیلاس وحشی
که عطرشان آشوب درونم را به زانو درآورد،
بی رمق و لرزان ایستادم.
در حالیکه تو ایستاده در پشت سرم و تندتر از جریان آب دست‌هایم را محکم گرفتی و بوسیدی
سپس
درخت گیلاس بود
و فقط
درخت گیلاس بود
که ما را نظاره می‌کرد.
در میان دستان عاشق تو،
من فقط نوای خش خش ،
برگ‌ها هستم.
بوسه از لب های گرم تو،
عطری برمی‌انگیزد
که مرا می‌گوید ؛ تو با من میمانی.
عطری برمی‌انگیزد
که مرا می‌گوید ؛شب ما می‌گذرد.
در میان دستان عاشق تو،
من نور می‌شوم،
و بر فراز روز بی‌رمق تاریک ،
چون ماه سبز رنگ ، می‌درخشم.
اما ،
تو ناگاه حس می‌کنی ،
که لب‌هایم قرمز شده است.
با مزه شور خونی
که از آن سرازیر است .
جلوه‌اش گاهی کریم‌العفو شد گاهی حسن
من گمان کردم عوض کرده‌ست خالق پیرهن
عقل را پای رسیدن نیست آنجایی که عشق
در مصاف تیغ ابرویش به تن دارد کفن
ابر لطفش در زمین نگذاشت فصلی جز بهار
از قدم‌هایش نمانده هیچ ردی جز چمن
چونکه او باشد شفیع ما به روز رستخیز
می‌شود بار گناه من به دوزخ طعنه‌زن
صبح‌پیشانی او چون روز محشر سر زند
چاره‌ای بر ما نمی‌ماند به غیر از سوختن
کاسه‌ها لبریز خواهد شد اگر روزی شود
قطره‌ای از صبر او بین دو عالم سرشکن
حسن رو کرد و "خیال" هستیم از دست رفت
در بساطم نیست چیز دیگری جز باختن