در قرن هجدهم، بیشتر مردم دنیا کشاورز بودند. هر چقدر بر تعداد جمعیت افزوده می‌شد، شغل کشاورزی همچنان در میان مردم به همان شکل سابق و بیشتر از مشاغل دیگر بود.
خاک در سراسر کره‌زمین مواد مغذی خود را به دلیل چند قرن کشاورزی مستمر از دست داد، تا جایی که منجر به از بین رفتن کیفیت محصولات کشاورزی شده بود. مردی به نام الکساندر وان هومبولت به پرو سفر کرد و گوانو (Guano) را کشف کرد. گوانو کودی از مدفوع فشرده پرندگان بود و دید که شهروندان پرویی از چیزی برای باروری زمین استفاده می‌کنند که تا پیش از آن ندیده بود.
در دایره‌المعارف Merrian_Webster: گوانو کود شامل فضولات متراکم پرندگان دریایی یا خفاش‌هاست. این کود شگفت‌انگیز مقدار زیادی نیتروژن داشت و دنیا را مبهوت خود کرد.
در تعریف دیگری از گوانو آمده است: گوانو (به انگلیسی: Guano) کود مرغی یا کود مرغ دریایی، در خاک‌شناسی، به رسوبات فسفاته ناشی از مدفوع -چلغوز- پرندگان دریایی، خفاش‌ها و فک‌هاگفته می‌شود و ماده‌ای گران‌قیمت با درجه فسفر و نیتروژن بالاست که به عنوان کود و یکی از اجزای ساخت باروت به کار می‌رود. گوانو کودی بسیار قوی است. عناصر تشکیل‌دهنده آن عبارت‌اند از آمونیاک، اسید اوریک، اسید فسفریک، اسید اُکزالیک و اسید کربنیک و همچنین املاح زمینی و ناخالصی‌ها.
تمرکز بالای نیترات‌ها در کود مرغی باعث شد که این ماده در مهمات‌سازی نظامی هم اهمیت پیدا کند. در اصل، دلیل اصلی بروز جنگ اقیانوس آرام میان پرو-بولیوی و شیلی به این خاطر بود که بولیوی قصد داشت بر گردآورندگان گوانوی شیلی مالیات ببندد. واژه گوانو از واژه وانو در زبان سرخ‌پوستی کچوا آمده است.
با آغاز دهه پنجاه قرن نوزدهم، هر کیلو گوانو در ایالات متحده به قیمت امروز (۷۵ دلار) یا معادل یک سوم هزینه همین مقدار نقره به فروش می‌رسید و مردم با واردات فضولات پرندگان به ثروت می‌رسیدند در مقابل تعداد کمی از افراد در ایالات متحده، بازار گوانو را به دست گرفته بودند و بدون رقیب و حساب‌رسی قیمتها را بالا می‌بردند.
در جستجوی گوانو
داغ شدن بازار گوانو باعث شد تا ویلیام‌هنری‌سیوارد همان کسی که جزیره آلاسکا را خریده بود، یک طرح قانونی به مجلس سنا ارائه داد که به موجب آن به هر شهروند آمریکایی اجازه میداد تا هر جزیره غیر مسکونی را به شرط وجود گوانو در آن، از برایِ خود کرده و به ایالات متحده الحاق کنند.
اینگونه کشف گوانو به درخواستی دیوانه‌وار تبدیل شد و سرمایه‌داران پیرامون جهان در جستجوی جزایر دورافتاده به راه افتادند تا گوانو پیدا کنند و به محض پیدا کردن، این جزایر صرف نظر از اینکه در کجای جهان قرار داشت به ایالات متحده آمریکا الحاق می‌شد.
نسخه اصلی قانون جزایر گوانو که سنای آمریکا تصویب کرد
با این روش جزایری مانند هاولند در آمریکا که قطعه زمینی به طول ۲.۴ کیلومتر در جنوب اقیانوس آرام، و جزیره مرجانی کینگمن‌ریف که فقط یک متر از سطح دریا بالا آمده بود به ایالات متحده اضافه شد.
اما سؤال این است که: با توجه به اینکه بسیاری از آنها نزدیک ایالات متحده نبودند و برخی از آنها ۶۴۳۷ کیلومتر از ساحل اصلی دور بودند، چگونه این مکانها به ایالات متحده ضمیمه می‌شدند؟!
ضمیمه کردن این جزایر به آمریکا منطقی به نظر نمی‌رسید، زیرا از یک طرف ساکنان دائمی نداشتند و از سوی دیگر نمیشد نام آنها را ایالت یا اقلیم و... گذاشت، از این روی رده‌بندی جدیدی برای جزایر گوانو در نظر گرفته شد و آنها را مناطق دورافتاده The Insular Areas نامگذاری کردند.
این مناطق جزیره‌ای، بخش جدایی‌ناپذیر از سوی دولت فدرالی تبدیل شد و با هر گونه اعلام استقلال یا شکل‌گیری دولتهای مستقل در آن مقابله می‌کردند. در واقع، به موجب این قانون، ایالات متحده به این مناطق به چشم زمین نگاه نمی‌کرد بلکه به چشم کشتی با آنها برخورد می‌کرد و در صورتیکه در جزایر گوانو جرم و جنایتی رخ میداد، قانون دریایی آمریکا وارد عمل می‌شد.
بیشتر این جزایر فاقد گوانو بودند، مثل جزیره (پالمیرا اتول) آنقدر مرطوب بود که گوانو در آن خشک نمیشد و به کود تبدیل نمی‌گردید.
برخی از جزایری که به آمریکا اضافه شد
اما این جزایر کاملاً بی‌فایده نبودند، آنها به ایالات متحده مکانهای اقتصادی انحصاری دادند که ۲۸۰ کیلومتر از قلمرو هر کشور امتداد داشتند. با داشتن این مناطق اقتصادی منحصر به فرد، کشور صاحب (آمریکا)، حق انحصاری صید، حفاری و سایر فعالیت های اقتصادی جزایر را در اختیار داشت.
حتی امروز، آمریکایی‌ها به لطف گوانو از این حقوق منحصر به فرد در سراسر جهان برخوردار هستند و شگفت‌انگیزترین بخش قانون جزیره گوانو این است که تا به امروز به قوت خود باقی مانده است، زیرا هنوز هم می‌توانند بروند و اگر جزیره‌ای حاوی گوانو باشد آن را به ایالات متحده اضافه کنند!
درست ۲۰ سال پیش، یک شهروند آمریکایی به جزیره ناواسا که بین هائیتی و جامائیکا قرار دارد و حاوی گوانو بود، رسید. بنابراین وی برای مطالبه‌ی آن به وزارت کشور مراجعه کرد اما آنها به سرعت این درخواست را رد کردند زیرا ادعا داشتند که یک قرن پیش واگذار شده است.
امروزه هیچ جزایر شناخته شده‌ای در سرتاسر جهان وجود ندارد که در حقیقت تحت مالکیت دولت‌ها نباشند، اما این بدان معنا نیست که این نوع از جزایر هرگز وجود نخواهد داشت، زیرا همیشه جزایر آتشفشانی کوچک ظاهر می‌شوند و اگر در آنها گوانو یافت شود، زمان خوبی است تا افراد بتوانند از این قانون قدیمی برای اضافه کردن مجموعه‌ای از صخره‌ها به ایالات متحده استفاده کنند.