جنگ‌جهانی اول بدون شک نزاعی وحشیانه بود که شنیدن درباره آن باعث ناامیدی از انسان می‌شود. به دلیل کمبود وسایل ثبت و ضبط صوتی در آن برهه، در دوران کنونی، از مستندات جنگ جهانی اول و به دنبال آن جنگ جهانی دوم چیزی در دست ما نیست. با وجود این، گاهی تصویری آزار دهنده از آن جنگ برایمان ظاهر می‌گردد که باعث می‌شود مو بر تنمان راست شود و تن و بدنمان بلرزد.
در این راستا با چند عکس از جنگ جهانی اول روبرو شدیم، پنج عکس که فراموش کردن آنها ممکن نیست، فراموش نکنید پس از پایان مطالعه این گزارش، بنویسید کدام عکس بیشتر از بقیه آزار دهنده بود.
۵. دیوار صورت‌های مصنوعی
این عکس یک چشم انداز زشت و ترسناک از حدود ۱۸ صورت گچی گرفته شده از چهره مردانی که در جنگ جهانی جنگیده‌اند و صورت آنها زخمی شده و نشان می‌دهد که آسیب‌ها باعث تغییر شکل جدی صورت آنها شده است. شمار زیادی از تلفات ناشی از سلاح های مدرنی بود که در جنگ جهانی اول مورد استفاده قرار گرفت، در آن زمان علم پزشکی، به اندازه جنگ‌افزارها پیشرفت نکرده بود و از پیشرفت لازم و کافی برای درمان سربازان عقب مانده بود.
سربازان آسیب دیده علاوه بر رنج از دست دادن صورت با ترحم و نگاه‌های تحقیرآمیز مردم مواجه بودند و نلخی زندگیشان دو برابر بود. در آن زمان جراحی پلاستیک و زیبایی صورت ابداع نشده بود، از این رو، بیمارستانها نگاه کردن به آیینه را برای این افراد ممنوع کرده بودند. در این شرایط زنی به نام آنا کولمن که یک مجسمه ساز بود تصمیم گرفت به کمک این سربازان بیاید.
او تمام عمر خود را صرف ساخت صورت گچی برای آسیب دیدگان جنگ جهانی اول کرد تا آسیب‌های چهره آنان را بپوشاند و به بازگشت آنها به زندگی طبیعی کمک کند. ساخت هر صورت گچی، تقریباً یک ماه زمان می‌برد.
صاحب ماسک آن را با پوشیدن عینک‌های وصل شده به آن، روی صورت خود چِفت می‌کرد تا نیفتد و تا حد امکان طبیعی به نظر برسد.
تلاشهای زیادی به کار رفت تا مشخصات ماسک با چهره بیمار از جمله رنگ پوست و ساختار استخوانی صورت او مطابقت داشته باشد. این تلاشهای پیشگامانه منجر به پیشرفت چشمگیر پزشکی شد که به معالجه زخمی‌های شدیدی که سربازان در جنگ جهانی دوم متحمل شدند کمک کرد.
۴. گازهای سمی
این تصویر ترسناک گروهی از سربازان روسی را با ماسکهای گازی که از مشخصات جنگ جهانی اول بود نشان می‌دهد. آنها به دوربین عکاسی خیره شده‌اند، ماسکهای گازی برای محافظت در برابر حملات با سلاح‌های گاز سمی بود.
گاز سمی برای کشتن سربازانی بود که در سنگرهای خود استتار شده بودند و تنها گاز بود که می‌توانست جان آنها را بگیرد. اولین حمله گاز سمی ناگهانی بود و عواقب آن برای سربازانی که با کمترین محافظت در سنگرها برای مواجهه با آن آماده نشده بودند فاجعه بار و ویرانگر بود.
تیم فوتبال انگلیس در سال ۱۹۱۶ ماسک گاز روسی را پوشیده‌اند. عکس: Agence Rol / Bibliothèque Nationale de France
در طول جنگ جهانی اول چندین گاز سمی مورد استفاده قرار گرفت، اما رایج ترین آن گاز خردل سمی است که اولین بار در سال ۱۹۱۷ توسط آلمان مورد استفاده قرار گرفت. این گاز سربازان را دچار صدمات وحشتناکی از جمله سوختگی در سطح پوست، خونریزی داخلی و انسداد در مجاری تنفسی می‌کرد و هرکسی که در معرض این گاز قرار داشت، زندگی او به بدترین شکل ممکن پایان می‌یافت. چندین هفته قبل از آنکه جان خود را از دست بدهد در جهنم واقعی زندگی می کرد. هر کشوری فوراً ماسکهای ضد گاز خود را برای محافظت از سربازان و ساکنان خود به روز کرد زیرا جنگ مسیر بسیار بدی را طی می‌کرد.
بعداً حملات با گازهای سمی کمتر مؤثر شد زیرا ایالات متحده با عجله به تجهیز سربازان خود به ماسک های ضد گاز پیشرفته روی آورد، نسخه‌های اولیه ماسک وحشتناک بودند و به سربازانی که از آنها پوشیده بودند چهره ترسناکی میدادند.
سربازان حاضر در این عکس خوش شانس بودند که ماسک سالم نصیبشان شده بود، وگرنه مثل ۵۶۰۰۰ سرباز روسی دیگر در جریان حملات گاز مسموم به جبهه شرقی جنگ، به دلیل خرابی ماسک‌ها جان می‌باختند.
۳. جنگل مرده در نبرد پاسچندال Passchendaele
جنگل مرده در نبرد پاسچندال
این تصویر سیاه و تاریک پیامدهای نبرد پاسچندال را بر محیط اطراف به نمایش می‌گذارد. به طوریکه در پس زمینه آنچه روزی یک جنگل بی‌انتها و با پوشش انبوه درختان وجود داشته است. امروز این جنگل به مکانی شبیه به سیاره دیگر و خالی از سکنه تبدیل شده است. حوادث نبرد پاسچندال بین ژوئیه و نوامبر سال ۱۹۱۷ روی داد، و به گل و لای هولناک، ویرانی، و تعداد وحشتناک قربانیان که نیم میلیون و هفتصد و پنجاه هزار تن برآورد شده است، معروف است.
در این نبرد ۴.۵ میلیون بمب توپخانه‌ای پرتاب شد تا جایی که محیط طبیعی منطقه به طور کامل از بین رفت، به علاوه بارش انبوه باران همراه با شلیک‌های دائمی، زمین را به باتلاق گِل‌آلودی عمیق تبدیل کرد و بسیاری از مردم در این باتلاق‌های عمیق فرو رفته و مردند و مرگ در این زمین جهنمی، یکی از ترسناک‌ترین مرگ‌های تاریخ توصیف شده‌است. با این وجود نبرد پاسچندال، از نظر خرابی و ویرانی تنها نبرد هولناک جنگ جهانی اول نبود، بلکه در جنگ جهانی اول، تقریباً تمامی اراضی به یک جهنم بزرگ تبدیل شده بودند و هر موجود زنده‌ای برای بقای خود، بسیار می‌کوشید.
۲. سرباز زره‌پوش
این عکس، سربازی مجهز به زره را نشان می‌دهد، انگار یک آدم مصنوعی و از دنیایی دیگر است. این زره ۲۵۰ کیلوگرم وزن دارد. و از یک صفحه در بخش سینه و یک کلاهخود تشکیل شده، و می‌توانست جلوی برخی از خمپاره‌ها را بگیرد. این تشکیلات عجیب، تلاشی مأیوسانه برای محافظت از سربازان در برابر ترس از مرگ ترسناکی بود که اسلحه در آغاز جنگ جهانی اول در نفوس سربازان ایجاد کرده بود.
کلاه‌خودی از جنگ جهانی اول
در آغاز سال ۱۹۱۴، ارتش اروپایی، که هنوز با تجهیزات و افکار قرن نوزدهمی خود وارد جنگ شده بود، آمادگی کامل برای به راه انداختن یک کشتار خوفناک را در آغازین سالهای قرن بیستم داشت. اروپاییان که از جنگ‌افزارهای قرن پیش رهایی یافته بودند، در شوک تجهیزات جدید، بعید نبود که چنین کشتاری را راه بیندازند.
خیلی زود سربازان پیاده نظام دریافتند که برای محافظت از خود در برابر حملات سنگین توپخانه‌ها به ابزارهای جدید نظامی نیاز دارند.
۱. شوک جنگ بر اثر شلیک بمب
این عکس عبرت‌آموز در سال ۱۹۱۶ میلادی گرفته شده و یک سرباز را نشان می‌دهد که از شوک ناشی شلیک بمب رنج می‌برد. از خطوط چهره‌اش معلوم است که ترس و هول جنگ او را تا مرز جنون کشانده است. نگاه نافذ و لبخندی عجیب او نشان‌دهنده جنونی است که در ابتدای جنگ جهانی اول بر سربازان تحمیل شده بود.
اصطلاح شوک پرتاب بمب، در دوران جنگ جهانی اول توسط خود سربازان ابداع شد و این شوک واکنشی به شدت گلوله‌های توپخانه‌ای وحشتناک بود که از تصور و ظرفیت انسان فراتر می می‌رفت، این حملات به ویژه برای از بین بردن سنگرهای دفاعی دشمن بسیار شدید اعمال می‌شد.
سرباز مبتلا به شوک
در طول نبرد نبرد سُم یا حمله سم جنگی، ارتش انگلیس تنها روز اول نبرد حدود ۲۵۰ هزار توپ شلیک کرد که صدای آن به وضوح از ۶۰۰ کیلومتر دورتر شنیده می‌شد. اگر می‌توانید صدای توپ‌های نبرد را ۶۰۰ کیلومتر دورتر بشنوید، می‌توانید تأثیر آن را بر سربازان درگیر در همان نبرد تصور کنید.
سربازان جبهه از ناشنوایی فوری رنج می‌بردند زیرا پرده گوش آنها از صدای انفجار پاره می‌شد، همانطور که دیدن منظره سربازان که از گوش آنها خون می‌آمد در جنگ جهانی اول، منظره‌‌ای مرسوم بود. با گذشت ماه‌ها تعداد مردان مبتلا به این پیامدها بیشتر شد. این علائم شامل سردرد، از دست دادن حافظه، وزوز گوش و حالت تهوع بود.
متأسفانه، شوک جنگی به عنوان یک وضعیت پزشکی که در آن زمان برخی از سربازان را تحت تأثیر قرار داد شناخته نشده است و به جای تلاش برای معالجه آنها، بسیاری از کسانی که مبتلا به شوک بودند، اعدام شدند، زیرا مقامات معتقد بودند آنچه از سوی سربازان رخ می‌دهد، حاصل ناجوانمردی و عدم انجام وظیفه است؛ هرچند شمار دقیق آنها نامعلوم است، برآورد می‌شود که پس از ابتلا به شوک، چند صد سرباز اعدام شدند.