نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد: آنتی بادی‌های دریافتی از خون «لاما» -یک نوع شتر بدون کوهان- می‌تواند ویروس کرونا را خنثی کند و بنابراین می‌توان به عنوان درمان برای بیماران مبتلا به موارد شدید کووید-۱۹ استفاده کرد.
 

نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد: آنتی بادی‌های دریافتی از خون «لاما» -یک نوع شتر بدون کوهان- می‌تواند ویروس کرونا را خنثی کند و بنابراین می‌توان به عنوان درمان برای بیماران مبتلا به موارد شدید کووید-۱۹ استفاده کرد.

به گزارش پایگاه اینترنتی روزنامه دیلی میل، لاماها (glama) نوعی شترسان اهلی بومی آمریکای جنوبی هستند؛ لاما برخلاف شترها فاقد کوهان است و مانند اکثر حیوانات خانگی پوست آنها دارای ترکیب رنگ‌های متفاوتی چون سفید، قهوه‌ای، سیاه است. فرم پاها و لب‌های این حیوان همانند شتر است. از لاما در علم پزشکی همانند دلفین برای درمان بیماران استفاده می‌شود و این حیوان قادر است تا ۳۰ کیلوگرم بار را حمل کند.

آنتی‌بادی خون شتر بی‌کوهان، کرونا را خنثی می‌کند

امروزه دامنه پرورش و نگهداری لاما به خارج از آمریکای جنوبی کشیده شده و در حال حاضر در آمریکا و اروپا این حیوان برای پشم و گوشتش پرورش داده می‌شود.

لاماها و نیز شترها و آلپاکا (Alpaca) -گونه‌ای لاما- معمولا آنتی بادی های بسیار کوچکی به نام «نانوبادی ها» تولید می کنند که نسبت به آنتی بادی هایی که بدن انسان تولید می کنند، کوتوله محسوب می شوند. نتایج آزمایش هایی که بر روی نانوبادی های گرفته شده از خون لاما در آزمایشگاه انجام شد، نشان می دهند که این آنتی بادی ها را که به صورت طبیعی تولید می شوند، می توان به گونه طراحی کرد که اتصال محکم به «پروتئین اسپایک» (spike protein) ویروس کرونا و ممانعت از ورود این ویروس به دورن سلول های انسان، ویروس کرونا را خنثی کند.

محققان دانشگاه «ردینگ» در انگلیس که این تحقیق را انجام دادند، معتقدند که از این نانوبادی های مشتق شده از خون لاما در نهایت می توان به عنوان درمان برای انسان های مبتلا به موارد شدید کووید-۱۹ استفاده کرد.

پژوهشگران در این مطالعه دو نانوبادی از خون لاما را به نام Fifi گرفتند. آنها این نانوبادی ها را به گونه ای تنظیم کردند که پروتیین اسپایک را در سطح ویروس کووید-۱۹ (SARS-CoV-۲) هدف قرار دهد. آنها متوجه شدند که این نانوبادی ها با موفقیت مانع چسبیدن این ویروس به گیرنده در سطح سلول های انسانی می شود.

با این حال این تحقیق هنوز در مراحل بسیار اولیه بسر می برد و رسیدن به مرحله آزمایشات انسانی آن معمولا به یک یا چند سال زمان نیاز دارد.