چند روز بعد از انفجاری که در بندر بیروت رخ داد و این شهر را به یک ویرانه تبدیل کرد، و در سایه همه اخبار و شایعاتی که پیرامون آن شکل گرفت، برخی از کاربران فضای مجازی خبری را دست به دست می‌کنند که مفاد آن سیلوهای گندم در بندر بیروت است که با وجود ویرانی بزرگ، هنوز سالم مانده است و ادعا می‌شود این سیلوها از دستاوردهای حکومت عثمانی است که در دهه دوم قرن بیستم بر لبنان حاکم بوده است. اما این خبر درست نیست و این سیلوها در اواخر دهه شصت قرن بیستم و نیم قرن پس از پایان حکومت عثمانی در لبنان ساخته شده است.
در یک پست منتشر شده که هزاران کاربر در فیسبوک، توییتر و اینستاگرام رد و بدل می‌کنند و در میان آنها برخی از چهره‌های معروف رسانه‌ای‌هم وجود دارند ادعا کرده بودند که این سیلوهای مقاوم، به دوران حکومت عثمانی تعلق دارد، اما پس از افشا شدن حقیقت، آنها پست‌های خود را پاک کردند. برخی از سایت‌ها هم پیشتر گفته بودند؛ عثمانی‌ها ۲۰۰ سال قبل این سیلوهای بتونی را که تقریباً در مقابل قدرت انفجار سالم مانده‌اند، ساخته‌اند.
برخی نوشتند: اگر ترکیه چیزی در این بحران کسب نکرد، در عوض جان آدم‌های بسیاری را نجات داد؛ که در واقع این جمله اشاره‌ای به سیلوهای سالم مانده در انفجار بودند.
این سیلوها عثمانی نیست
با وجود اینکه بیروت میراث معماری غنی را از دوران عثمانی‌ها در خود جای داده و قصرها، زیرساخت‌ها و باغ‌های فراوانی در لبنان وجود دارد، اما این سیلوها ربطی به دوره عثمانی‌ها ندارد، زیرا سبطره عثمانی‌ها بر لبنان در سال ۱۹۱۸ میلادی به پایان رسید. در واکنش به این خبر، موسی خوری که در بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ مدیر سیلوهای بیروت بوده گفت: این خبر نادرست است.
او در مصاحبه با آژانس فرانس‌پرس افزود: ساخت این سیلوها در سال ۱۹۶۵ آغاز شده و در سال ۱۹۶۹ پایان یافته و کویتی‌ها در ساخت آن نقش داشته‌اند. سهیل منیمنه که در حال حاضر ریاست انجمن "تراثنا‌بیروت" ـ که متخصص در مستند کردن تاریخ بیروت است ـ بر گفته‌های موسی‌خوری صحه می‌گذارد.
او افزود: سیلوها تقریبا در سال ۱۹۷۰ میلادی ساخته شده‌اند و پیش از آن در انبارهای کوچک ساخته شده در سال ۱۹۴۸ میلادی نگهداری می‌شدند.
مورخ و استاد دانشگاه حسّان‌حلاق که چند کتاب درباره تاریخ بیروت نوشته می‌گوید: در اواخر قرن بیستم بندر بیروت توجه زیاد دولت عثمانی را به خود جلب کرد به ویژه در دوران سلطان عبدالحمید الثانی و از آن پس از یک بندر کوچک به یک بندر به معنای واقعی کلمه تبدیل شد و در آن سازه‌های مهمی مثل کرنتینا (قرنطینه) و بانک عثمانی بنا و مرکزهایی در بندر برای کالاهای مخصوص ساخته شد؛ همانند منطقه پیاز و هندوانه و چوب و گندم و ... .
او افزود: با وجود این سیلوهای یاد شده عثمانی نیستند و در دهه های اخیر ساخته شده‌اند.