بسیاری از کارگران در دوره اتحاد جماهیر شوروی ترجیح می‌دادند تعطیلات خود را در یک کمپ تفریحی بگذرانند، که بسیار شبیه به استراحتگاه‌های امروزی بود؛ اما در این کمپ‌ها دارو و درمان اارائه می‌شد و هدف از آن بازیابی توان و سلامتی برای رفع خستگی بود تا کارگران در طول سال بتوانند بیشتر کار کنند. به عبارتی دیگر تعطیلات در شوروی به اندازه خود «کار» هدفمند و مهم بود به طوری که کارگران با روحیه‌ای جدید و انرژی بالا از آن باز می‌گشتند تا یک سال کاری جدید را شروع کنند.
آسایشگاه دروژبا در یالتا، اوکراین. ساخته شده در سال ۱۹۸۶
امروزه بازدید از یکی از این کمپ‌های تفریحی مانند بازگشت به گذشته است. اتحاد جماهیر شوروی ردپای خود را در سرتاسر روسیه برجا گذاشت، همه چیز در این ساختمان‌ها ویژگی‌های آن دوران را نشان می‌دهد: از کاغذ دیواری‌های رنگارنگ و موزاییک‌هایی که داخل و خارج آن را تزئئین کرده، تا گیاهانی با اشکال و اندازه‌های مختلف که همه جا را دربرگرفته‌اند و اتاق‌هایی که فقط یک تخت دارند.
آموزش بیماران در وان حمام آبگرم در تسکالتبو
کلینیک‌های دوران اتحاد جماهیر شوروی از خلاقانه‌ترین و زینت‌ترین بنا‌ها بودند؛ در آنها از ایده رایج مبنی بر زشت و ملال آور بودن معماری دوران کمونیسم خبری نبود.
حمام آبگرم و سونا در شوروی مانند آبگرم‌های امروزی بود و اهداف درمانی داشت. مدت اقامت در آن دو هفته بود و دولت تمام هزینه آن را پرداخت می‌کرد؛ بنابراین بسیاری از کارگران در انتظار تعطیلات با بودجه دولتی بودند.
حمام کنندگان در آسایشگاه ارورا در قرقیزستان تحت درمان با یک لامپ اشعه ماورا بنفش برای عقیم سازی و از بین بردن باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ های گوش، بینی و گلو قرار می‌گیرند.
پس از تصویب تعطیلات دو هفته‌ای قانون کار در سال ۱۹۲۲، در دهه بیست قرن پیش، استراحتگاه‌های تفریحی در سراسر اتحاد جماهیر شوروی گسترش یافت.
در سال ۱۹۳۶، هنگامی که جوزف استالین قانون اساسی شوروی را بازنویسی کرد «حق استراحت» به یکی از حقوق اساسی شهروندان شوروی تبدیل شد و تا سال ۱۹۳۹ بیش از ۱۸ هزار آسایشگاه ساخته شد که مناطق وسیعی از شوروی را در بر می‌گرفت. در دهه نود قرن پیش و اوج فعالیت این مراکز تفریحی، آنها قادر به پذیرش بیش از نیم میلیون بازدید کننده در هر زمان از سال بودند.
آسایشگاه شب‌های سفید سوچی در سال ۱۹۲۸ ساخته شد
پزشکان و متخصصان بر دوره اقامت کارگران در آسایشگاه نظارت می‌کردند و برنامه‌های آموزشی و برنامه‌های غذایی و درمانی به طور ویژه برای هر بازدید کننده تهیه می‌شد.
در طول بازدید، مهمانان تحت روش‌های مختلف درمانی، از جمله ماساژ، حمام گل، حمام آب معدنی، و علاوه بر آن سایر روش‌های ابتکاری مانند شوک الکتریکی درمانی قرار می‌گرفتند.
زندانیان در یک معدن نمک زیرزمینی مشغول آموزش هستند و نمک سنگ در دیوارها دیده می‌شود.
بعضی از کلینیک‌ها به دلیل روش‌های درمانی خاص خود مانند حمام‌های نفت خام، حمام رادون و اسکان مراجعان در غارهای نمکی زیر زمین معروف شده بودند.
حمام بخار اکسیژن در رودنیک.
با گذشت بیش از ۳۰ سال از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بسیاری از این کلینیک‌ها هنوز هم وجود دارند و به عنوان مراکز بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرند در حالی که برخی دیگر در وضعیت بدی قرار دارند و به سمت فروپاشی پیش می‌روند.
در سال ۲۰۱۶، یک روزنامه‌نگار کمپینی راه انداخت تا عکسهای مربوط به این کلینیک‌ها جمع آوری شود، حاصل آن در کتابی به نام Holidays in Soviet Sanatoriums گردآوری شد. برخی از آنها را در گزارش امروز «تابناک با تو» ببینید.
یک بازدید کننده در جلسه نور درمانی در آسایشگاه نفتالان در حال استراحت است.
یک نفر در آسایشگاه نفتالان با نفت خام استحمام میکند.
مهمانان سالخورده نمی‌توانند گرمای حمام معدنی را تحمل کنند، بنابراین به آنها حمام جزئی دست و پا داده می‌شود.
یک بازدید کننده تحت درمان مغناطیسی در (بلاروس) است.
بازدید کنندگان خود را در ماسه های مغناطیسی در کلخیدا دفن می‌کنند. اعتقاد بر این بود که مواد براق پوشاننده ساحل در بهبود بیماری‌های مربوط به قلب، خون، مفاصل و استخوان‌ها مفید است.
حجامت
حجامت
بازدید کنندگان در «گارترینگ برگ» دوز روزانه نور درمانی خود را در اوکراین دریافت می‌کنند.
درمان با برق با فرکانس بالا در کلینیک Kuyalnik در اودسا، اوکراین.
بازدید کنندگان در ساحل کیالینک، در اودسای اوکراین، خود را در شن های دارویی غوطه ور می‌کنند.
یک کشتی گیر خود را برای شنا در آسایشگاه آرورا در قرقیزستان آماده میکند.