مجله اینترنتی ، مجله سبک زندگی ، مجله موفقیت ، کپشن ، مجله سلامت ، مجله فناوری ، مجله پیشرفت ، مجله آشپزی ، گردشگری....

واگذاری رایگان سگ،گربه و انواع حیوانات مجاز خانگی

چی فان درستاد ساماندهی اینترنتی وزارت ارشاد ایران ثبت گردیده است

و تمام مطالب و محتوای این وب سایت طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد و فعالیت میکند.

پس از انتخاب حیوان خانگی مورد نظر برای دریافت فرم درخواست واگذاری رایگان حیوانات

اینجا کلیک کنید

پس از بارگزاری صفحه و بر روی دکمه قبول میکنم کلیک کنید.

و از قسمت نظرات درخواست خود را ارسال کنید.

افرادی که واجد شرایط نیستند به هیچ وجه درخواست ارسال نکنند.

اطلاعات قرص دونپزیل (Donepezil)

قرص دونپزیل (Donepezil) چیست؟

 قرص دونپزیل (Donepezil) یا دنپزیل با نام تجاری: آریسپت از داروهای تجویزی مهار کننده کولین استراز (مسدود کننده آنزیم) است که با ایجاد تعادل در برخی مواد طبیعی (انتقال دهنده های عصبی) در مغز عمل کرده و به بهبود عملکرد ذهنی در افراد مبتلا به آلزایمر کمک می کند.

موارد مصرف قرص دونپزیل (Donepezil)

دونپزیل برای بیماران مبتلا به آلزایمر و برای درمان گیجی و سردرگمی (زوال عقل) وابسته به آلزایمر تجویز می شود.

این دارو بیماری آلزایمر را درمان نمی کند بلکه به بهبود حافظه، آگاهی و عملکرد ذهنی فرد بیمار کمک می کند و به مرور زمان بیماری آلزایمر – حتی در بیمارانی که از این دارو استفاده می کنند – بدتر می شود.

لازم به ذکر است تاثیر دونپزیل در همه بیماران یکسان نمی باشد، برخی افراد با مصرف این دارو از نظر عملکرد ذهنی بهبود یافته و در برخی دیگر اثری نداشته و حتی ممکن است تاثیر منفی روی عملکرد ذهنی داشته باشد.

این دارو برای درمان بیماری های اسکیزوفرنی، اختلال کمبود توجه و اختلال شناختی خفیف نیز تست شده و طبق نتایج یک مطالعه اثر خوبی در بهبود گفتار کودکان اوتیسم داشته است.

نکته مهم: داروی دونپزیل ممکن است با اسامی تجاری گوناگونی در بازار عرضه شود که در این مطلب تنها به یکی از آن ها اشاره شده است.

نحوه مصرف دنپزیل دونپزیل

دونپزیل به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک – که معمولا 1 بار در روز درست قبل از خواب می باشد – مصرف می شود.

بهترین زمان مصرف دونپزیل شب ها قبل از خواب است اما اگر در دوره مصرف دچار مشکل خواب (بی خوابی) شده اید درباره تغییر زمان مصرف دارو به صبح با پزشک مشورت کنید.

از خرد کردن، شکستن یا جویدن قرص اجتناب کنید.

دوز مصرف دونپزیل با توجه به شرایط پزشکی بیمار و واکنش بدن به درمان توسط پزشک تعیین می شود.

برای کاهش عوارض جانبی این دارو – از جمله تهوع و اسهال – پزشک معمولا از دوز کم شروع کرده و به مرور طی هفته ها و ماه های بعد دوز مصرف را افزایش می دهد.

از افزایش یا کاهش دوز بدون مشورت با پزشک اجتناب کنید.

حتی اگر بعد از مدتی احساس بهتری دارید از قطع مصرف دونپزیل بدون مشورت با پزشک اجتناب کنید.

در صورتی که به مدت 7 روز متوالی یا بیشتر، دارو را مصرف نکرده اید قبل از شروع مجدد با پزشک مشورت کنید، ممکن است پزشک دوباره از دوز کمتر شروع کند.

اثربخشی کامل دونپزیل ممکن است چند هفته طول بکشد. در صورت تشدید وضعیت به پزشک اطلاع دهید.

عوارض قرص دونپزیل

در صورت بروز علائم اآلرژیک بعد از مصرف دونپزیل از جمله کهیر، مشکل تنفسی، ورم صورت، لب ها، زبان یا گلو با اورژانس تماس بگیرید.

اگر بعد از مصرف این دارو دچار عوارض جانبی زیر شده اید با پزشک تماس بگیرید:

  • ضربان قلب آهسته
  • احساس سبکی سر مانند حالت غش کردن
  • سوزش سر دل، تهوع، استفراغ یا درد معده تشدید شده یا جدید
  • تشنج
  • درد یا مشکل ادراری
  • مشکلات تنفسی تشدید شده یا جدید
  • علائم خونریزی معده مانند مدفعوع خونی یا قیری، سرفه خونی، استفراغ شبیه تفاله قهوه

برخی عوارض جانبی شایع دونپزیل عبارتند از:

  • حالت تهوع، استفراغ، اسهال
  • کاهش اشتها
  • درد عضلانی
  • مشکلات خواب (بی خوابی)
  • احساس خستگی

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی دونپزیل نمی باشد، توصیه می شود در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاطی مصرف دنپزیل دونپزیل

  • قبل از مصرف دونپزیل در صورتی که به این دارو آلرژی دارید یا از هر گونه حساسیت دیگر رنج می برید به پزشک اطلاع دهید.
  • قبل از مصرف سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک قرار دهید به خصوص اگر از مشکلات یا بیماری های زیر رنج برده اید:

– مشکلات تنفسی مانند آسم، بیماری انسدادی مزمن ریوی
– غش کردن
– تشنج
– بیماری های روده ای و معده مانند زخم یا خونریزی
– مشکل ادراری مانند پروستات بزرگ شده
– بیماری ریتم قلبی
– بیماری کبدی یا کلیوی

  • این دارو ممکن است باعث سرگیجه و خواب آلودگی شود و مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که تحت تاثیر دارو هستید از رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین و هر کاری که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب کنید.
  • در صورت اعتیاد به ماری جوانا با پزشک مشورت کنید.
  • دونپزیل ممکن است باعث بروز اختلال طولانی شدن زمان QT شود که روی ریتم قلب اثر می گذارد و در برخی موارد نادر ممکن است به ضربان قلب سریع یا نامنظم کشنده یا علائم دیگر مانند سرگیجه شدید و خستگی منجر شده و لازم است به اورژانس مراجعه شود.
  • ابتلا به برخی بیماری های خاص یا مصرف برخی داروها ممکن است خطر طولانی شدن زمان QT را افزایش دهد. قبل از مصرف دونپزیل لیست داروهای مصرفی خود را در اختیار پزشک قرار داده و در صورتی که به مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب کند، طولانی شدن زمان QT در EKG) مبتلا بوده یا سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات قلبی خاص ( از جمله طولانی شدن زمان QT در EKG و مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی) دارید به پزشک اطلاع دهید.
  • پایین بودن سطح پتاسیم یا منیزیم در خون نیز خطر ابتلا به اختلال طولانی شدن زمان QT را افزایش می دهد به خصوص اگر داروهای خاص مانند دیورتیک ها مصرف می کنید یا دچار تعریق شدید، اسهال یا استفراغ هستید.
  • قبل از عمل جراحی لیست داروهای خود را در اختیار پزشک یا دندانپزشک قرار دهید.
  • افراد مسن نسبت به برخی عوارض جانبی این دارو به خصوص طولانی شدن QT حساس تر هستند.

دونپزیل در بارداری

مصرف دونپزیل در دوران بارداری تنها در مواقعی که واقعا نیاز است و زیر نظر پزشک امکان پذیر است.

دونپزیل در شیردهی

هنوز مشخص نشده دونپزیل به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. قبل از شیردهی حتما با پزشک مشورت کنید.

اطلاعات قرص دونپزیل (Donepezil)
قرص دونپزیل (Donepezil)

تداخل دارویی دونپزیل

دونپزیل با داروهای ضد کولینرژیک تداخل دارد و نباید با هم مصرف شوند، از جمله این داروها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • بنزتروپین
  • آتروپین
  • تری هگزیفنیدیل

مصرف همزمان دونپزیل و داروهای زیر باعث افزایش آنزیم های کبدی شده و اثر دونپزیل را کاهش می دهند:

  • فنوباربیتال
  • فنی توئین
  • ریفامپین
  • کاربامازپین
  • دگزامتازون

مصرف همزمان دونپزیل با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی خطر بروز زخم معده را افزایش می دهد، قبل از مصرف داروهای زیر با پزشک مشورت کنید:

  • آسپرین
  • ایبوپروفن
  • ناپروکسن
  • سلکوکسیب
  • دیکلوفناک
  • ایندومتاسین
  • ملوکسیسکام
  •  و غیره

نکته: برخی داروهای تجویزی یا بدون نسخه حاوی مقداری آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن هستند، قبل از مصرف هر گونه دارو برچسب آن را مطالعه کنید.

توجه: به مصرف آسپرین با دوز کم که توسط پزشک و برای جلوگیری از حمله قلبی یا سکته مغزی تجویز شده – معمولا دوزهای بین 81 تا 325 میلی گرم در روز – ادامه دهید.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد و داروهای ذکر شده ممکن است با اسامی تجاری دیگری عرضه شده باشد، بنابراین برای جلوگیری از هر گونه تداخل دارویی توصیه می شود قبل از مصرف دونپزیل حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کنید.

دوز مصرف دونپزیل

دونپزیل یک داروی تجویزی است و دوز مصرف آن تنها توسط پزشک و با توجه به شرایط پزشکی بیمار تعیین می شود، از مصرف خودسرانه یا کاهش و افزایش مصرف این دارو اجتناب کنید و حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

این دارو معمولا 1 بار در روز توسط پزشک تجویز می شود.

در آلزایمر خفیف تا متوسط پزشک معمولا از دوز کم دارو – 5 میلی گرم 1 بار در روز – شروع کرده و طی 4 تا 6 هفته دوز مصرف را به 10 میلی گرم و 1 بار در روز افزایش می دهد.

در آلزایمر متوسط تا شدید پزشک ممکن است بعد از حداقل 3 ماه مصرف روزانه دوز 10 میلی گرم، دوز مصرف را افزایش دهد.

در صورت فراموش کردن دونپزیل به محض یادآوری آن را مصرف کنید اما اگر زمان زیادی گذشته تا نوبت بعدی منتظر بمانید و از دو برابر کردن مقدار دارو اجتناب کنید.

عوارض مصرف دونپزیل 

در صورت مصرف بیش از حد دونپزیل و بروز مشکلات تنفسی یا غش کردن بیمار به اورژانس مراجعه کنید. برخی علائم مصرف بیش از دونپزیل عبارتند از:

  • استفراغ
  • سرازیر شدن بزاق دهان
  • تعریق
  • حالت تهوع
  • غش کردن
  • تشنج
  • ضربان قلب آهسته
  • مشکل تنفسی، تنفس کم عمق
  • تاری دید
  • ضعف عضلانی

اشکال دارویی دونپزیل

قرص رمودون 10 میلی گرم
قرص آلزاکیم 5 میلی گرم
قرص دونپزیل 5 و 10 میلی گرم
قرص دانپزیل 5 میلی گرم
قرص دونپت 5 و 10 میلی گرم
قرص یاسنال 5 و 10 میلی گرم
قرص آریسپت 5 و 10 میلی گرم
قرص آلپزیل 5 و 10 میلی گرم
قرص آریسپتین 5 و 10 میلی گرم
قرص دنپزیل 5 و 10 میلی گرم
قرص آلزتریت 5 و 10 میلی گرم

بیشتر بخوانید: قرص هیدروکسی کلروکین(Hydroxychloroquine)

منابع: webmddrugseverydayhealth

 

۰ نظر
Mahdiyar 27

اطلاعات قرص تمازپام (Temazepam)

قرص تمازپام (Temazepam) چیست؟

قرص تمازپام (Temazepam) با نام تجاری: رستوریل از داروهای خواب آور متعلق به گروه دارویی بنزودیازپین ها است که همانند سایر داروهای این گروه با افزایش اثر اسید گاما آمینوبوتیریک عمل می کند.

اسید گاما آمینوبوتیریک یک انتقال دهنده عصبی است و با مهار برخی فعالیت های مغز به کاهش اضطراب و طولانی شدن زمان خواب کمک می کند.

موارد مصرف تمازپام (Temazepam)

تمازپام برای درمان بی خوابی تجویز می شود و کمک می کند که فرد سریع تر به خواب رفته، مدت زمان طولانی تری بخواند و در طول شب کمتر از خواب بیدار شود.

استفاده از این دارو معمولا به دوره های درمانی کوتاه مدت 1 تا 2 هفته یا کمتر محدود می شود. اگر بی خوابی برای مدت زمان طولانی تر ادامه یابد لازم است درباره سایر درمان های موجود با پزشک مشورت کنید.

تمازپام برای کاهش اضطراب نیز تجویز می شود.

نکته مهم: داروی تمازپام ممکن است با اسامی تجاری گوناگونی در بازار عرضه شود که در این مطلب تنها به یکی از آن ها اشاره شده است.

نحوه مصرف تمازپام (Temazepam)

تمازپام معمولا به صورت خوراکی و قبل از خواب با یا بدون غذا مصرف می شود.

مقدار مصرف تمازپام به شرایط پزشکی، سن و پاسخ بدن به درمان بستگی دارد.

این دارو به ندرت باعث از بین رفتن موقت حافظه کوتاه مدت می شود. برای کاهش احتمال آن توصیه می شود تنها زمانی که مطمئن هستید بعد از آن می توانید 7 تا 8 ساعت بخوابید این دارو را مصرف کنید در غیر این صورت ممکن است دچار کاهش حافظه شوید.

قطع ناگهانی تمازپام ممکن است باعث بروز علائم ترک دارو مانند حالت تهوع، استفراغ، گر گرفتگی، گرفتگی معده، عصبی بودن و لرزش شود، برای جلوگیری از این مسئله پزشک معمولا دوز مصرف را به مرور کاهش می دهد.

علائم ترک دارو به خصوص زمانی که از این دارو برای مدت طولانی یا دوزهای بالا استفاده کرده باشید بیشتر دیده می شود. در صورت بروز این علائم فورا به پزشک مراجعه کنید.

ممکن است چند شب اول بعد از قطع مصرف دارو دچار مشکل خواب شوید که طبیعی است و معمولا طی 1 یا 2 شب برطرف می شود اگر ادامه داشت به پزشک اطلاع دهید.

استفاده طولانی مدت از این دارو ممکن است تاثیر آن را کاهش دهد، در این صورت به پزشک اطلاع دهید.

در صورتی که مشکل خواب بعد از 7 یا 10 روز ادامه داشته یا تشدید شود به پزشک اطلاع دهید.

توجه داشته باشید الگوهای خواب معمولا با افزایش سن به صورت طبیعی تغییر می کند و ممکن است فرد دچار مشکلات خواب یا از خواب پریدن مکرر شود. در صورت امکان درباره روش های غیر دارویی درمان بی خوابی از جمله کاهش مصرف کافئین، ورزش منظم و سایر عادت های مثبت با پزشک صحبت کنید.

عوارض جانبی تمازپام

تمازپام ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شدید شود. در صورت بروز علائم آلرژیک مانند کهیر، مشکل تنفسی، حالت تهوع، استفراغ، ورم صورت، لب ها، زبان یا گلو مصرف دارو را متوقف کرده و با اورژانس تماس بگیرید.

برخی افراد هنگام مصرف این دارو مشغول فعالیت هایی مانند رانندگی، غذا خوردن یا صحبت تلفنی بوده اند و بعدا آن را به خاطر نیاورده اند. اگر این اتفاق رخ داد مصرف دارو را قطع کرده و در مورد روش های درمانی دیگر با پزشک مشورت کنید.

در صورت بروز عوارض زیر بعد از مصرف تمازپام با پزشک تماس بگیرید:

  • گیجی، آشفتگی، رفتار خصمانه، توهم
  • اضطراب، مشکلات حافظه
  • افسردگی
  • افکار خودکشی یا صدمه زدن به خود

برخی عوارض جانبی شایع تمازپام عبارتند از:

  • خواب آلودگی در طول روز یا احساس خماری
  • سردرد
  • سرگیجه، خستگی
  • حالت تهوع
  • احساس عصبی بودن

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی تمازپام نمی باشد، توصیه می شود در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاطی مصرف تمازپام

  • قبل از مصرف تمازپام اگر به این دارو یا سایر بنزودیازپین ها مانند دیازپام یا اگزازپام حساسیت دارید یا از هر گونه آلرژی دیگر رنج می برید با پزشک مشورت کنید.
  • قبل از استفاده سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک قرار دهید به خصوص اگر از بیماری های زیر رنج برده اید:

– بیماری کلیوی
– بیماری کبدی
– مشکلات ریوی و تنفسی مانند بیماری انسداد مزمن ریوی، آپنه خواب
– مشکلات روحی روانی مانند افسردگی، افکار خودکشی
– سابقه شخصی یا خانوادگی اعتیاد به مواد مخدر یا الکل
– سابقه شخصی یا خانوادگی راه رفتن در خواب
– یک بیماری عضلانی خاص (میاستنی گراویس)
– گلوکوم

  • از آن جا که این دارو باعث خواب آلودگی می شود تا زمانی که تحت تاثیر آن هستید از رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین و هر کاری که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب کنید. مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند خواب آلودگی را تشدید کند.
  • از مصرف الکل همزمان با تمازپام اجتناب کرده و در صورتی که ماری جوانا مصرف می کنید با پزشک مشورت کنید.
  • قبل از عمل جراحی لیست داروهای خود را در اختیار پزشک یا دندانپزشک قرار دهید.
  • افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو به خصوص سرگیجه، گیجی، بی ثباتی و خواب آلودگی شدید حساس تر هستند، این عوارض خطر زمین خوردن آن ها را افزایش می دهد.
  • برای کاهش خطر سرگیجه یا زمین خوردن، بعد از مصرف دارو به آرامی از حالت دراز کشیده یا نشسته بلند شوید.
  • اختلالات خواب می تواند نشانه ای از اختلال جسمی یا روانی جدی باشد به همین دلیل در صورت تجویز توسط پزشک، این دارو تنها برای مدت زمان کوتاه مصرف می شود و در صورتی که علائم بی خوابی همچنان ادامه داشته باشد ممکن است نشانه مشکل جدی تر باشد.
  • این دارو ممکن است روی نتایج برخی آزمایش ها اثر منفی بگذارد، قبل از انجام آزمایش با مسئول آزمایشگاه صحبت کنید.

تمازپام در بارداری

مصرف تمازپام در دوران بارداری می تواند به جنین آسیب برساند و باعث بروز نقص زایمان یا علائم ترک در نوزادان تازه متولد شده شود.

اگر در سن باروری هستید در دوره مصرف این دارو از روش های مطمئن جلوگیری از بارداری استفاده کنید.

اگر قصد بارداری دارید از این دارو استفاده نکنید و اگر باردار شده اید یا مشکوک به بارداری هستید سریعا با پزشک مشورت کنید.

تمازپام در شیردهی

تمازپام به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است اثر نامطلوب روی نوزاد داشته باشد. قبل از شیردهی حتما با پزشک مشورت کنید.

تمازپام در کودکان

ایمنی و اثربخشی تمازپام در کودکان مشخص نشده و مصرف این دارو در کودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال تایید نشده است.

اطلاعات قرص تمازپام (Temazepam)
اطلاعات قرص تمازپام (Temazepam)

اعتیاد به قرص تمازپام (Temazepam)

تمازپام با وجود همه مزایایی که دارد ممکن است باعث اعتیاد دارویی در فرد شود که در صورت اعتیاد به الکل یا مواد مخدر احتمال آن افزایش می یابد. برای جلوگیری از اعتیاد دقیقا طبق دستور پزشک مصرف کنید.

تداخل دارویی تمازپام

برخی داروهایی که با تمازپام تداخل دارند عبارتند از:

  • سدیم اکسیبات؛ سدیم اکسیبات از داروهایی است که برای کاهش خواب آلودگی ناشی از نارکولپسی یا اختلال حمله خواب تجویز می شود و مصرف همزمان این دو می تواند باعث عوارض جانبی شدید مانند تنفس کم عمق یا کند، کاهش فشار خون، یا خواب آلودگی یا گیجی شدید شود که در صورت استفاده از سایر داروهایی که روی تنفس اثر گذاشته یا باعث خواب آلودگی می شوند افزایش می یابد.
  • اتانول؛ مصرف همزمان می تواند باعث عوارض جانبی مربوط به سیستم عصبی مانند سرگیجه، خواب آلودگی و تمرکز مشکل شود. برخی افراد نیز دچار اختلال در تفکر و قضاوت می شوند.
  • داروهای خواب یا اضطراب مانند آلپرازولام، دیازپام، لورازپام
  • داروهای شل کننده عضلانی
  • داروهای مسکّن مانند کدئین
  • آنتی هیستامین ها

اگر از داروهای زیر استفاده می کنید قبل از مصرف تمازپام به پزشک اطلاع دهید:

  • فلووکسامین
  • ایتراکونازول
  • کتوکونازول
  • نفازودون
  • ویتامین ها
  • مواد معدنی

توجه: قبل از مصرف هر گونه داروی مربوط به حساسیت، سرفه یا سرماخوردگی حتما برچسب آن را کنترل کنید که حاوی مواد خواب آور نباشد.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد و داروهای ذکر شده ممکن است با اسامی تجاری دیگری عرضه شده باشد، بنابراین برای جلوگیری از هر گونه تداخل دارویی توصیه می شود قبل از مصرف تمازپام حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کنید.

دوز مصرف تمازپام

تمازپام یک داروی تجویزی است و دوز مصرف آن تنها توسط پزشک و با توجه به شرایط پزشکی بیمار تعیین می شود، از مصرف خودسرانه یا کاهش و افزایش مصرف این دارو اجتناب کنید و حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

دوز مصرف تمازپام برای درمان بی خوابی کوتاه مدت بین 7 تا 10 روز در بزرگسالان معمولا 7.5 تا 30 میلی گرم خوراکی یک بار در روز و قبل از خواب می باشد.

در بی خوابی گذرا یک دوز 7.5 میلی گرم می تواند برای درمان دیر به خواب رفتن فرد مفید باشد.

در افراد مسن یا ناتوان پزشک معمولا از دوز 7.5 میلی گرم شروع شده و با توجه به واکنش بدن فرد دوز نهایی را تعیین می کند.

از آن جا که این دارو تنها در مواقع نیاز مصرف می شود برنامه منظمی برای مصرف آن وجود ندارد و فراموش کردن یک دوز مشکلی ایجاد نمی کند.

عوارض مصرف بیش از حد تمازپام

مصرف بیش از حد تمازپام می تواند کشنده باشد به خصوص اگر همزمان با الکل مصرف شود.

از جمله علائم مصرف بیش از حد این دارو می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • خواب آلودگی شدید
  • گیجی
  • ضعف عضلانی
  • لکنت زبان
  • لرزش
  • ضربان قلب آهسته
  • تنفس کم عمق
  • احساس سبکی سر و غش
  • تشنج
  • کما

اشکال دارویی

برخی اشکال دارویی تمازپام در ایران عبارتند از:

کپسول تمازپام 7.5، 15، 22.5 و 30 میلی گرم

بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد قرص کینین (Quinine)

منابع: webmddrugseverydayhealth

 

۰ نظر
Mahdiyar 27

اطلاعات قرص آمیلوراید (Amiloride)

آمیلوراید (Amiloride) چیست؟

اطلاعات قرص آمیلوراید:آمیلوراید (Amiloride) با نام تجاری: میدامور از داروهای دیورتیک نگهدارنده پتاسیم است که به دفع آب و نمک اضافی بدن کمک کرده، مانع جذب بیش از حد نمک در بدن می شود و در عین حال از دست دادن زیاد پتاسیم توسط کلیه ها و کاهش سطح پتاسیم بدن جلوگیری می کند.

موارد مصرف آمیلوراید (Amiloride)

آمیلوراید همراه با سایر داروهای دیورتیک (از جمله فوروزماید و دیورتیک های تیازید مانند هیدروکلروتیازید) برای موارد زیر استفاده می شود:

  • درمان فشار خون بالا
  • درمان نارسایی قلبی
  • درمان مایعات اضافی بدن (ادما)
  • درمان یا پیشگیری از کمبود بیش از حد پتاسیم خون ناشی از مصرف سایر دیورتیک ها
  • درمان یا پیشگیری از سطح پایین پتاسیم خون (هیپوکالمی) در بیماران مبتلا به فشار خون بالا یا نارسایی احتقانی قلب

لازم به ذکر است کاهش فشار خون بالا خطر بروز سکته مغزی، حمله قلبی و مشکلات کلیوی را کاهش می دهد.

این دارو معمولا به همراه سایر داروها تجویز می شود.

نکته مهم: داروی آمیلوراید ممکن است با اسامی تجاری گوناگونی در بازار عرضه شود که در این مطلب تنها به یکی از آن ها اشاره شده است.

نحوه مصرف قرص آمیلوراید (Amiloride)

این دارو به صورت خوراکی، با غذا و معمولا یک بار در روز یا طبق دستور پزشک مصرف می شود.

اگر این دارو را خیلی نزدیک به زمان خواب مصرف کنید ممکن است مجبور شوید نیمه شب به دستشویی بروید بنابراین بهتر است حداقل 4 ساعت قبل از خواب این دارو را میل کنید.

مقدار مصرف دارو به شرایط پزشکی و واکنش بدن به درمان بستگی دارد.

حتی اگر احساس خوبی دارید از قطع دارو بدون مشورت با پزشک اجتناب کنید، بیشتر افراد مبتلا به فشار خون بالا احساس بیماری ندارند.

تغییرات سبک زندگی مانند مدیریت استرس، ورزش و تغییر رژیم غذایی ممکن است اثربخشی این دارو را افزایش دهد. گاهی پزشک توصیه می کند در دوره درمان غذاهای خاصی مصرف شود، حتما طبق دستور پزشک عمل کنید.

اگر در دوره درمان وضعیت بیماری بهبود نیافته یا بدتر شود – مثلا اگر فشار خون بالا بماند یا افزایش یابد – به پزشک اطلاع دهید.

آمیلوراید – اچ یا آمیلوراید هیدروکلروتیازید

آمیلوراید اچ از داروهای هم گروه آمیلوراید و ترکیب دو داروی آمیلوراید و هیدروکلروتیازید می باشد، همان طور که در بالا اشاره کردیم آمیلوراید معمولا به همراه داروهای گروه تیازید مانند هیدروکلروتیازید مصرف می شود به همین دلیل ترکیب این دو دارو به صورت داروی آمیلوراید اچ عرضه شده است.

عوارض جانبی آمیلوراید (Amiloride)

در صورت بروز علائم واکنش های آلرژیک مانند کهیر، مشکل تنفسی، ورم صورت، لب ها، زبان یا گلو با اورژانس تماس بگیرید.

 

در صورت بروز علائم زیر، مصرف آمیلوراید را متوقف کرده و با پزشک مشورت کنید:

  • افزایش تشنگی، کاهش ادرار
  • تعریق شدید یا پوست داغ و خشک
  • لرزش، گیجی، از دست دادن هوشیاری
  • زردی (زرد شدن پوست یا چشم)
  • پتاسیم بالا با علائم خستگی، بی حسی یا سوزن سوزن شدن، ضربان قلب آهسته یا غیر معمول، ضعف عضلانی یا احساس لنگیدن
  • کاهش سطح سدیم در بدن با علائم سردرد، سردرگمی، لکنت زبان، ضعف شدید، استفراغ، از دست دادن تعادل، احساس عدم ثبات

برخی عوارض جانبی شایع آمیلوراید عبارتند از:

  • حالت تهوع، درد معده، گاز، از دست دادن اشتها
  • سردرد
  • جوش

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی آمیلوراید نمی باشد، توصیه می شود در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاطی مصرف آمیلوراید

  • قبل از مصرف آمیلوراید اگر به این دارو حساسیت دارید یا از آلرژی دیگر رنج می برید با پزشک مشورت کنید.
  • قبل از مصرف دارو سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک قرار دهید به خصوص اگر از بیماری ها یا مشکلات زیر رنج برده اید:

– مشکل درمان نشده عدم تعادل مواد معدنی یا نمک مانند سطح بالای پتاسیم، سطح پایین سدیم
– بیماری کلیوی
– بیماری کبدی
– دیابت
– از دست رفتن آب زیاد از بدن (کم آبی)
– بیماری قلبی
– مشکلات تنفسی
– اگر رژیم غذایی کم نمک دارید
– اگر به شدت مریض یا ناتوان هستید

  • قبل از عمل جراحی لیست داروهای خود را در اختیار پزشک یا دندانپزشک قرار دهید.
  • این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود و مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند آن را تشدید کند. تا زمانی که تحت تاثیر آن هستید از رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین و هر کاری که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب کنید.
  • در صورت مصرف الکل مقدار آن را کاهش داده و در صورتی که ماری جوانا مصرف می کنید با پزشک مشورت کنید.
  • از دست دادن قابل توجه آب بدن در اثر تعریق زیاد، استفراغ یا اسهال می تواند باعث کاهش فشار خون و بدتر شدن سرگیجه شود. برای جلوگیری از این اثرات و کم آبی بدن مایعات فراوان بنوشید. اگر دچار مشکلی هستید که باید مایعات کمتر مصرف کنید، قادر به نوشیدن مایعات کافی نیستید یا اسهال یا استفراغ دائمی دارید با پزشک مشورت کنید.
  • این دارو سطح پتاسیم خون را افزایش می دهد، توصیه اکید می شود مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم فراوان مانند موز و آب پرتقال را کاهش داده و قبل از استفاده از هر نوع محصول حاوی پتاسیم مانند مکمل های پتاسیم یا جایگزین های نمک با پزشک مشورت کنید.
  • در صورت ابتلا به مشکلات کلیوی یا اگر قادر به ادرار کردن نیستید یا پتاسیم خون شما بالا است از مصرف این دارو اجتناب کنید.
  • در طول استفاده از آمیلوراید احتمالا نیاز به انجام آزمایش خون مکرر است. همچنین ممکن است لازم باشد عملکرد قلب با نوار قلب بررسی شود.
  • مصرف آمیلوراید ممکن است روی نتیجه آزمایش های خاص اثر بگذارد، قبل از آزمایش با پزشک مشورت کنید. ممکن است نیاز باشد حداقل 3 روز قبل از انجام آزمایش تحمل گلوکز از مصرف این دارو اجتناب کنید.

آمیلوراید در بارداری

مصرف آمیلوراید در دوران بارداری تنها در مواقعی که واقعا مورد نیاز است و زیر نظر پزشک امکان پذیر است. در صورت باردار شدن یا قصد بارداری در دوره مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید.

آمیلوراید در شیردهی

هنوز مشخص نشده که آیا آمیلوراید به شیر مادر منتقل می شود یا خیر. قبل از شیردهی با پزشک مشورت کنید.

اطلاعات قرص آمیلوراید (Amiloride)
قرص آمیلوراید (Amiloride)

تداخل دارویی آمیلوراید (Amiloride)

قبل از مصرف آمیلوراید در مورد داروهای مصرف خود به پزشک بگویید به خصوص اگر داروهای زیر را مصرف می کنید:

  • لیتیوم
  • داروهای پیشگیری از رد پیوند عضو مانند سیکلوسپورین و تاکرولیموس
  • مهار کننده های ACE مانند بنازپریل، کاپتوپریل، انالاپریل، فوزینوپریل، لیزینوپریل، موکسی پریل، پریندوپریل، کویناپریل، تراندولاپریل، رامیپریل
  • داروهای قلبی و فشار خون مانند آزیلسارتان، کاندسارتان، اپروزارتان، ایربزارتان، لوزارتان، المزارتان، تلمیزارتان، والزارتان
  • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، سلکوکسیب، دیکلوفناک، ایندومتاسین، ملوکسیکام و غیره
  • محصولات سدیم فسفات
  • سایر محصولات حاوی پتاسیم بالا قرص های ضد بارداری حاوی دروسپیرنون و سایر داروهای دیورتیک پتاسیم نگهدارنده

توجه داشته باشید:

  • از مصرف جایگزین های نمکی یا محصولات لبنی کم سدیم که حاوی پتاسیم هستند اجتناب کنید، مصرف همزمان آن ها با آمیلوراید می تواند باعث افزایش بیش از حد پتاسیم در بدن شود.
  • از رژیم غذایی پر نمک اجتناب کنید، نمک زیاد باعث می شود بدن آب بیشتری در خود حبس کند و اثر آمیلوراید را کاهش می دهد.
  • نوشیدن الکل همزمان با آمیلوراید می تواند عوارض جانبی ایجاد کند.
  • از گرمای زیاد یا کم آب شدن بدن در طول تمرینات ورزشی در آب و هوای گرم یا کاهش مصرف مایعات اجتناب کنید.
  • درباره نوع و مقدار مایعاتی که باید مصرف کنید مطابق دستور پزشک عمل کنید، در بعضی موارد نوشیدن مایعات بیش از حد می تواند به اندازه کم نوشیدن آن ها مضر باشد.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد و داروهای ذکر شده ممکن است با اسامی تجاری دیگری عرضه شده باشد، بنابراین برای جلوگیری از هر گونه تداخل دارویی توصیه می شود قبل از مصرف آمیلوراید حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کنید.

دوز مصرف آمیلوراید

آمیلوراید یک داروی تجویزی است و دوز مصرف آن تنها توسط پزشک و با توجه به شرایط پزشکی بیمار تعیین می شود، از مصرف خودسرانه یا کاهش و افزایش مصرف این دارو اجتناب کنید و حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

دوز مصرف آمیلوراید برای درمان آسیت یا آب آوردگی شکم، نارسایی احتقانی قلب، ادما و فشار خون بالا در بزرگسالان ممکن است به صورت زیر باشد:

دوز اولیه: 5 میلی گرم خوراکی یک بار در روز
دوز معمول: 5 تا 10 میلی گرم یک بار در روز

در صورت فراموش کردن آمیلوراید به محض یادآوری آن را مصرف کنید اما اگر زمان زیادی گذشته تا نوبت بعدی منتظر بمانید و از دو برابر کردن مقدار دارو اجتناب کنید.

عوارض مصرف بیش از حد آمیلوراید

در صورت مصرف بیش از حد آمیلوراید و عوارض جدی همچون غش کردن یا مشکلات تنفسی لازم است به اورژانس مراجعه شود.

برخی علائم مصرف بیش از حد آمیلوراید عبارتند از:

  • سرگیجه شدید
  • حالت غش
  • ضربان قلب آهسته یا نامنظم

اشکال دارویی آمیلوراید

در ایران آمیلوراید اغلب به شکل آمیلوراید اچ عرضه می شود و یکی از فرم های آن قرص تدارید-اچ 5/50 میلی گرم می باشد.

بیشتر بخوانید: همه چیز درمورد قرص آکاربوز Acarbose

منابع: webmddrugseverydayhealth

 

۰ نظر
Mahdiyar 27

اطلاعات قرص آمیودارون (Amiodarone)

 قرص آمیودارون (Amiodarone) با نام تجاری: کوردارون از داروهای ضد آریتمی است که با مسدود کردن سیگنال های الکتریکی خاص در قلب – که می توانند باعث نامنظم شدن ضربان قلب شوند – عمل می کند.

 آمیودارون (Amiodarone) چیست؟

آمیودارون گیرنده هایی که از آدرنالین استفاده می کنند را مسدود کرده، عبور سدیم از سلول های قلبی را کند یا متوقف می کند و زمان فعالیت برای انقباضات قلبی را افزایش می دهد.

به طور کلی داروهای ضد آریتمی به چهار کلاس اصلی تقسیم می شوند و آمیودارون به کلاس III تعلق دارد.

موارد مصرف قرص آمیودارون (Amiodarone)

آمیودارون تنها برای درمان اختلالات ریتم قلبی کشنده تجویز می شود.

این دارو برای درمان انواع خاصی از اختلالات ضربان قلب نامنظم و احتمالا کشنده مانند فیبریلاسیون بطنی مداوم یا تاکیکاردی استفاده می شود.

آمیودارون ریتم قلبی را به حالت طبیعی برگردانده و به حفظ وضعیت ضربان قلب ثابت و منظم کمک می کند.

لازم به ذکر است آریتمی قلبی ممکن است در اختلالاتی همچون آریتمی بطنی، فیبریلاسیون دهلیزی یا کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (ضخیم شدن دیواره قلب) ایجاد شود.

نکته مهم: داروی آمیودارون ممکن است با اسامی تجاری گوناگونی در بازار عرضه شود که در این مطلب تنها به یکی از آن ها اشاره شده است.

نحوه مصرف قرص آمیودارون (Amiodarone)

آمیودارون خوراکی معمولا 1 یا 2 بار در روز طبق دستور پزشک مصرف می شود. می توان این دارو را به همراه غذا یا بدون آن میل کرد، مهم این است که هر روز از یک روش مصرف استفاده کنید.

این دارو را با یک لیوان پر آب میل کنید.

هنگام مصرف آمیودارون از مصرف گریپ فروت یا نوشیدن آب گریپ فروت اجتناب کنید مگر آن که پزشک دستور دیگری بدهد. گریپ فروت می تواند باعث افزایش سطح این دارو در خون شود.

دوز مصرف دارو با توجه به شرایط پزشکی و واکنش بدن به درمان تعیین می شود. پزشک ممکن است از دوزهای بالاتر شروع کرده و به مرور دوز مصرف را کاهش دهد. دقیقا طبق دستور پزشک عمل کنید و از قطع یا تغییر دوز یا استفاده از هر گونه داروی جایگزین آمیودارون اجتناب کنید.

اولین دوزهای آمیودارون معمولا در بیمارستان مصرف می شود که ریتم قلب در شروع دوره درمان بررسی شود، تزریق آمپول آمیودارون نیز باید در بیمارستان انجام شود.

ممکن است حدود 3 هفته طول بکشد تا وضعیت ریتم قلب بهبود پیدا کند، حتی اگر احساس خوبی پیدا کرده اید به مصرف دارو ادامه دهید.

در صورتی که وضعیت بیماری بهبود نیافته یا بدتر شود به پزشک اطلاع دهید.

در طول دوره درمان به طور منظم با پزشک ملاقات داشته باشید تا پزشک از تاثیر دارو مطمئن شود.

عوارض جانبی قرص آمیودارون (Amiodarone)

در صورت بروز علائم آلرژیک همچون کهیر، تنفس دشوار، ورم صورت، لب ها، زبان یا گلو با اورژانس تماس بگیرید.

نکته مهم: مدت زیادی طول می کشد تا اثر آمیودارون به طور کامل از بدن پاک شود و به همین دلیل تا مدت ها بعد از قطع دارو ممکن است عوارض جانبی آن ادامه داشته باشد.

آمیودارون از داروهای با عوارض جانبی بالقوه کشنده است و به همین دلیل هشدارهای دارویی زیادی در مورد این دارو وجود دارد و تنها در مواردی که فواید مصرف آن از مضراتش بیشتر باشد تجویز می شود.

در صورت مشاهده هر یک از عوارض جانبی زیر – حتی اگر چند ماه از قطع مصرف آمیودارون گذشته باشد – با پزشک مشورت کنید:

  • خس خس سینه، سرفه، درد قفسه سینه، سرفه با خلط خونی، تب
  • یک الگوی ضربان قلب نا منظم تشدید شده یا جدید (سریع، کند یا کوبنده)
  • احساس سبکی سر مانند غش کردن
  • تاری دید، دیدن هاله اطراف نورها (چشم های شما ممکن است نسبت به نور حساس تر شده باشد)
  • مشکلات کبدی با علائم حالت تهوع، استفراغ، درد معده (بالای معده سمت راست)، خستگی، ادرار تیره، زردی (زرد شدن چشم یا پوست)
  • مشکلات عصبی با علائم از دست دادن هماهنگی بدن، ضعف عضلانی، حرکات عضلانی غیر ارادی، احساس سوزن سوزن شدن دست ها یا قسمت پایین پا
  • علائم پرکاری تیروئید مانند کاهش وزن، ریزش مو، احساس گرما، افزایش تعریق، لرزش، احساس عصبی بودن یا تحریک پذیری، دوره قاعدگی نامنظم، ورم در گردن یا گواتر
  • علائم کم کاری تیروئید مانند افزایش وزن، خستگی، افسردگی، مشکل تمرکز، احساس سرما

برخی عوارض جانبی شایع آمیودارون عبارت است از:

  • حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها
  • یبوست

از جمله عوارض جانبی جدی آمیودارون می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • آسیب ریه شامل فیبروز یا التهاب ریوی
  • آسیب یا التهاب کبدی شامل سطح غیر طبیعی تست های عملکرد کبدی
  • ریتم یا ضربان قلب نامنظم (توجه داشته باشید داروهایی که برای درمان آریتمی استفاده می شوند می توانند باعث بروز این عارضه نیز شوند)

نکته: آمیودارون ممکن است باعث حساسیت بدن به نور آفتاب شود، توصیه می شود در دوره درمان از قرار گرفتن مستقیم در مقابل نور خورشید بدون استفاده از ضد آفتاب و لباس های مناسب و همچنین برنزه کردن اجتناب کنید.

موارد ذکر شده لیست کامل عوارض جانبی آمیودارون نمی باشد، توصیه می شود در صورت مشاهده هر گونه علائم مشکوک با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاطی مصرف قرص آمیودارون (Amiodarone)

  • قبل از مصرف آمیودارون اگر به این دارو حساسیت دارید یا از هر گونه آلرژی دیگر رنج می برید با پزشک مشورت کنید.
  • قبل از استفاده سابقه پزشکی خود را در اختیار پزشک قرار دهید به خصوص اگر از بیماری ها یا اختلالات زیر رنج برده اید:

– بیماری کبدی
– بیماری ریوی
– مشکلات تیروئید
– یک وضعیت جدی قلبی به نام بلاک AV (درجه 2 یا 3) مگر این که از باتری قلب استفاده کنید
– حساسیت به نور خورشید
– داشتن باتری قلب
– بیماری قلبی یا شرایطی همچون بلوک قلبی، ضربان قلب کند، بزرگ شدن قلب، فشار خون پایین یا بالا
– مصرف وارفارین (آمیودارون ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهد)
– بیماری ریوی مانند فیبروز ریوی یا بیماری انسداد مزمن ریوی
– مشکلات بینایی
– عدم تعادل الکترولیتی مانند پایین بودن سطح پتاسیم یا منیزیم در خون

  • این دارو ممکن است باعث سرگیجه شود بنابراین تا زمانی که تحت تاثیر آن هستید از رانندگی، کار با ماشین آلات سنگین و هر کاری که نیاز به هوشیاری کامل دارد اجتناب کنید. مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند سرگیجه را تشدید کند.
  • از مصرف الکل همزمان با آمیودارون اجتناب کرده و در صورتی که ماری جوانا مصرف می کنید با پزشک مشورت کنید.
  • قبل از عمل جراحی لیست داروهای خود را در اختیار پزشک یا دندانپزشک قرار دهید.
  • آمیودارون ممکن است باعث بروز اختلال طولانی شدن زمان QT شود که روی ریتم قلب اثر می گذارد و در برخی موارد نادر ممکن است به ضربان قلب سریع یا نامنظم کشنده یا علائم دیگر مانند سرگیجه شدید و خستگی منجر شده و لازم است به اورژانس مراجعه شود.
  • ابتلا به برخی بیماری های خاص یا مصرف برخی داروها ممکن است خطر طولانی شدن زمان QT را افزایش دهد. قبل از مصرف آمیودارون لیست داروهای مصرفی خود را در اختیار پزشک قرار داده و در صورتی که به مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب کند، طولانی شدن زمان QT در EKG) مبتلا بوده یا سابقه خانوادگی ابتلا به مشکلات قلبی خاص ( از جمله طولانی شدن زمان QT در EKG و مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی) دارید به پزشک اطلاع دهید.
  • پایین بودن سطح پتاسیم یا منیزیم در خون نیز خطر ابتلا به اختلال طولانی شدن زمان QT را افزایش می دهد به خصوص اگر داروهای خاص مانند دیورتیک ها مصرف می کنید یا دچار تعریق شدید، اسهال یا استفراغ هستید.
  • افراد مسن نسبت به عوارض جانبی این دارو به خصوص طولانی شدن QT، مشکلات تیروئیدی یا مشکلات ریوی حساسیت بیشتری دارند.
  • توصیه می شود بیماران قبل از شروع مصرف و در دوره درمان به صورت سالانه تست عملکرد ریه انجام دهند.
  • این دارو ممکن است روی نتایج برخی آزمایش ها اثر بگذارد، در این مورد به مسئول آزمایشگاه اطلاع دهید.

 قرص آمیودارون (Amiodarone) در بارداری

مصرف آمیودارون در دوران بارداری ممکن است به جنین آسیب برساند. اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید حتما به پزشک اطلاع دهید.

 قرص آمیودارون (Amiodarone) در شیردهی

آمیودارون به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است اثرات نامطلوبی روی نوزاد داشته باشد، استفاده از این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود، در این مورد با پزشک مشورت کنید.

قرص آمیودارون (Amiodarone)
قرص آمیودارون (Amiodarone)

تداخل دارویی قرص آمیودارون

در صورت مصرف داروهای زیر از مصرف آمیودارون اجتناب کرده و با پزشک مشورت کنید:

  • داروهای کنترل ریتم قلب مانند دوفتیلید، دروندارون، ایبوتیلید
  • فورادیل یا فورموترول
  • داروهای اختلالات روانی مانند هالوپریدول، زیپراسیدون
  • پنتامیدین
  • وارفارین
  • پیموزاید
  • لومیتاپید
  • داروهای ضد ایدز مانند ایندیناویر، نلفیناویر، ریتوناویر، ساکویناویر

سایر داروهایی که با آمیودارون تداخل خطرناک دارند عبارتند از:

  • داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین، ونلافاکسین، سیتالوپرام
  • آنتی بیوتیک هایی مانند آزیترومایسین، کلاریترومایسین، سیپروفلوکساسین
  • تلاپرویر
  • استاتین هایی همچون آترواستاتین، لوواستاتین، سیمواستاتین
  • کلوزاپین، کوتیاپین، پالیپریدون
  • داروهای سرطان مانند ایماتینیب، الیگارد، لوپرولاید و کریزوتینیب
  • فلوکونازول، کتوکونازول، وریکونازول، ایتراکونازول
  • سایمتیدین
  • مکمل گیاهی مخمر سنت جان

نکته مهم: تا چند ماه بعد از قطع آمیودارون نیز قبل از مصرف هر گونه دارو با پزشک مشورت کنید و به خاطر داشته باشید که چه مدت از آخرین باری که این دارو را مصرف کرده اید گذشته است.

توجه: موارد ذکر شده در بالا کامل نمی باشد و داروهای ذکر شده ممکن است با اسامی تجاری دیگری عرضه شده باشد، بنابراین برای جلوگیری از هر گونه تداخل دارویی توصیه می شود قبل از مصرف آمیودارون حتما پزشک را از لیست تمام داروهای مصرفی شیمیایی و گیاهی، مکمل ها، ویتامین ها و غیره مطلع کنید.

دوز مصرف قرص آمیودارون

آمیودارون یک داروی تجویزی است و دوز مصرف آن تنها توسط پزشک و با توجه به شرایط پزشکی بیمار تعیین می شود، از مصرف خودسرانه یا کاهش و افزایش مصرف این دارو اجتناب کنید و حتما قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید.

در بزرگسالان در مواردی که بیمار برای اولین بار آمیودارون مصرف می کند پزشک ممکن است به مدت 1 تا 3 هفته (گاهی بیشتر) از دوزهای 800 تا 1600 میلی گرم در روز شروع کند تا زمانی که بدن به این دارو واکنش نشان دهد. سپس احتمالا دوز مصرف را به مدت 1 ماه به دوزهای 400 تا 600 میلی گرم در روز کاهش می دهد و پس از آن دوز معمول 400 میلی گرم در روز خواهد بود.

دوز مصرف آمیودارون در کودکان معمولا کمتر از 400 میلی گرم در روز است و لازم است دقیقا طبق دستور پزشک عمل کنید.

در مورد تعداد نوبت مصرف آمیودارون در روز طبق دستور پزشک عمل کنید.

فرمول تزریق قرص آمیودارون

نحوه محاسبه پروتکل آمیودارون یا فرمول محاسبه آمیودارون تزریقی طبق دستور پزشک و توسط پرستار بیمارستان انجام می شود.

در صورت فراموش کردن قرص آمیودارون به محض یادآوری آن را مصرف کنید اما اگر زمان زیادی گذشته تا نوبت بعدی منتظر بمانید و از دو برابر کردن مقدار دارو اجتناب کنید.

عوارض مصرف بیش از حد آمیودارون

در صورت مصرف بیش از حد آمیودارون با اورژانس تماس بگیرید. اوردوز این دارو می تواند کشنده باشد.

برخی علائم مصرف بیش از حد آمیودارون عبارتند از:

  • ضعف
  • سرگیجه شدید
  • ضربان قلب بسیار کند
  • حالت غش

اشکال دارویی آمیودارون

برخی اشکال دارویی آمیودارون در ایران عبارتند از:

قرص آمیوفارم 200 میلی گرم
قرص آمیودارون 200 میلی گرم
سرنگ آماده تزریق آمیودارون 50میلی گرم/میلی لیتر 3میلی لیتر
آمپول سداکورن 50 میلی گرم/میلی لیتر 3 میلی لیتر
آمپول آمیودارون 150 میلی گرم/3 میلی لیتر
آمپول کوردارون 150 میلی گرم/3 میلی لیتر

اطلاعات قرص آمیودارون (Amiodarone)

بیشتر بخوانید: همه چیز درباره قرص آتازاناویر(Atazanavir)

منابع: webmddrugseverydayhealth

 

۰ نظر
Mahdiyar 27

مالتوز یا شیرین کننده شکر مالت چیست؟

مالتوز یا شیرین کننده شکر مالت چیست؟ نوعی شکر است که از دو مولکول گلوکز متصل به هم ساخته شده و به عنوان شیرین کننده مواد غذایی و نوشیدنی ها و همچنین در فرایند تخمیر برای تهیه نان و شیرینی ها از آن استفاده می شود.

از آن جا که بعضی شرکت های غذایی مدتی است به جای استفاده از شیرین کننده های با فروکتوز بالا از مالتوز فاقد فروکتوز استفاده می کنند این سوال برای بسیاری از مردم پیش آمده که آیا مالتوز واقعا نسبت به شکر معمولی و شیرین کننده های سرشار از فروکتوز سالم تر است یا ممکن است مضراتی برای سلامتی داشته باشد؟

در ادامه مقاله قصد داریم درباره مالتوز و اثر آن روی سلامتی صحبت کرده و با تفاوت های این شیرین کننده با شکر معمولی و شربت ذرت سرشار از فروکتوز آشنا شویم. با مجله اینترنتی ماهتوتا همراه باشید.

مالتوز یا شیرین کننده شکر مالت چیست؟

مالتوز نوعی شکر فاقد فروکتوز است و هنگامی که گیاهان انرژی ذخیره شده در خود را برای جوانه زدن تجزیه می کنند در دانه و دیگر بخش های آن ها به طور طبیعی ساخته می شود.

اکثر شکرها زنجیره های کوتاهی از مولکول های کوچک تر شکر هستند که به عنوان بلوک های ساختاری شکر عمل می کنند.

به عنوان مثال مالتوز از دو واحد گلوکز و شکر معمولی یا ساکارز از یک مولکول گلوکز و یک مولکول فروکتوز ساخته شده است.

مالتوز می تواند از تجزیه نشاسته – زنجیره طولانی از تعداد زیادی واحد گلوکز – حاصل شود، در واقع آنزیم های روده ای ما این زنجیره های گلوکزی را به مالتوز تبدیل می کنند. دانه های گیاهان نیز هنگام جوانه زدن آنزیم هایی تولید می کنند که باعث آزاد سازی شکر از نشاسته می شود.

مدت هاست از مزایای این فرایند طبیعی برای تولید مواد غذایی استفاده شده است که یک نمونه پر کاربرد آن فرایند مالت زدن غلات می باشد.

مالتوز معمولا به صورت کریستال های خشک یا شربت به فروش می رسد، این شربت اغلب مبتنی بر ذرت است اما نباید آن را با شربت ذرت سرشار از فروکتوز اشتباه گرفت.

از مالتوز می توان به عنوان جایگزین یک به یک سایر شکرها در دستورات غذایی استفاده کرد اما از آن جا که شیرینی آن کمتر از شکر معمولی و فروکتوز است ممکن است در برخی دستورالعمل های آشپزی نیاز باشد مالتوز بیشتری استفاده شود.

تحمل پذیری مالتوز در برابر سرما و گرما نسبت به شکر معمولی و فروکتوز بیشتر است به همین دلیل در تولید آب نبات و دسرهای منجمد کاربرد دارد.

امروزه با افزایش آگاهی عمومی در مورد مضرات شربت ذرت سرشار از فروکتوز و دیگر شیرین کننده های حاوی فروکتوز، بسیاری از شرکت های غذایی به استفاده از مالتوز که نوعی شکر فاقد فروکتوز است روی آورده اند.

مواد غذایی سرشار از شکر مالتوز

برخی مواد غذایی طبیعی از جمله غلات نشاسته ای، برخی سبزیجات و میوه های خاص و همچنین محصولات مصنوعی حاوی مالتوز هستند. به عنوان مثال:

  • مالتوز در گندم، کورن میل (نوعی آرد ذرت)، جو و چند دانه باستانی وجود دارد و در بسیاری از غلات صبحانه از غلات مالت زده برای افزودن شیرینی طبیعی استفاده می شود
  • میوه هایی همچون هلو و گلابی منبع طبیعی مالتوز هستند
  • سیب زمینی شیرین نسبت به سایر مواد غذایی مالتوز بیشتری دارد و طعم شیرین آن نیز از همین ماده نشات گرفته است
  • در محصولات مصنوعی نیز اکثر شربت ها شیرینی خود را مدیون مالتوز هستند، مثلا بیش از نیمی از شکر موجود در شربت ذرت با مالتوز بالا به شکل مالتوز است، در تولید آب نبات ها و شیرین کننده های ارزان قیمت نیز از مالتوز استفاده می شود

آیا مالتوز سالم تر از شکر معمولی است؟

بسیاری از افراد معمولا از شکر معمولی به عنوان شیرین کننده غذاها و برای پخت و پز استفاده می کنند.

همان طور که قبلا اشاره کردیم این شکر زنجیره کوتاهی از دو شکر دیگر است و از اتصال یک مولکول گلوکز و یک مولکول فروکتوز به دست آمده بنابراین اثر آن روی سلامتی ترکیبی از اثر هر دو ماده می باشد.

به طور کلی فروکتوز نسبت به گلوکز مضرات بیشتری برای بدن دارد و مصرف زیاد آن می تواند به چاقی، افزایش مقاومت به انسولین و دیابت منجر شود.

مالتوز در مقایسه با شکر معمولی فقط از گلوکز تشکیل شده و فاقد فروکتوز است بنابراین کمی سالم تر از شکر معمولی به نظر می رسد اگرچه نمی توان با قطعیت در این باره صحبت کرد.

مقایسه شربت ذرت سرشار از مالتوز و شربت ذرت سرشار از فروکتوز

برخی افراد گمان می کنند شکر معمولی نسبت به شربت ذرت سرشار از فروکتوز سالم تر است اما در واقع محتوای فروکتوز این دو ماده بسیار شبیه به هم است.

شکر معمولی دقیقا 50 درصد گلوکز و 50 درصد فروکتوز دارد در حالی که شربت ذرت با فروکتوز بالا حدود 55 درصد فروکتوز و 45 درصد گلوکز دارد، با این تفاوت بسیار ناچیز نمی توان گفت شکر معمولی سالم تر است.

به طور کلی شرکت های مواد غذایی با جایگزینی شربت ذرت فروکتوز بالا با شربت ذرت با مالتوز بالا – اغلب با نسبت جایگزینی یک به یک – سعی کرده اند از میزان فروکتوز موجود در محصولات خود بکاهند که کار درستی است زیرا مالتوز نسبت به فروکتوز گزینه سالم تری محسوب می شود.

با این حال ممکن است در برخی محصولات جایگزینی یک به یک انجام نشده باشد. علاوه بر این صرفا به این خاطر که فروکتوز نسبت به مالتوز مضرات بیشتری دارد نمی توان گفت مالتوز ماده سالمی است و نباید در مصرف آن زیاده روی شود.

آیا مالتوز برای سلامتی مضر است؟

از آن جا که مالتوز هنگام تجزیه به گلوکز تبدیل می شود احتمالا تاثیر آن روی سلامتی بدن بسیار شبیه سایر منابع گلوکزی است و از نظر تغذیه ای کالری آن با کالری موجود در نشاسته ها و سایر شکرها تقریبا مشابه می باشد.

عضلات، کبد و مغز می توانند گلوکز را به انرژی تبدیل کنند. در واقع مغز بیشتر انرژی خود را از گلوکز دریافت می کند اما زمانی که نیاز بدن به انرژی تامین شود گلوکز باقی مانده در جریان خون به صورت چربی در بدن ذخیره خواهد شد.

نتیجه آن که مالتوز اگر به اندازه متعادل مصرف شود در بدن برای تولید انرژی استفاده شده و ضرری برای سلامتی نخواهد داشت اما زیاده روی در مصرف آن همانند سایر شکرها می تواند به مشکلات سلامتی مختلف از جمله چاقی، دیابت، بیماری های قلبی و کلیوی منجر شود.

سخن آخر…

مالتوز نوعی شکر فاقد فروکتوز است که شیرینی آن کمتر از شکر معمولی بوده و معمولا به عنوان جایگزین شربت ذرت با فروکتوز بالا در محصولات غذایی استفاده می شود.

با توجه به آن چه گفته شد به طور کلی بهتر است به جای شکرهای افزودنی همچون شکر معمولی یا مالتوز از میوه ها و توت ها به عنوان شیرین کننده استفاده کنید تا علاوه بر کاهش مصرف شکرهای افزودنی در رژیم غذایی از مواد مغذی موجود در آن ها مانند فیبر، ویتامین ها و آنتی اکسیدان ها نیز بهره مند شوید.

بیشتر بخوانید : سوکرالوز شیرین کننده مصنوعی چیست؟

منبع: healthline

 

۰ نظر
Mahdiyar 27