ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم ما کشته ی آن مه رخه خورشید کلاهیم ما از دو جهان غیر تو ای عشق نخواهیم , ما از دو جهان غیر تو ای عشق نخواهیم صد شور نهان با ما تابو تب جان با ما در این سر بی سامان غمهای جهان با ما با ساز و نی با جام می با یاد وی شوری دگر اندازیم در میکده ی جان , شوری دگر اندازیم در میکده ی جان جمع مستانه غزل خوانیم همه مستانه سر اندازیم سر اندازیم سر افرازیم جز این هنر ندانیم که هر چه میتوانیم , جز این هنر ندانیم که هر چه میتوانیم غم از دلها بر اندازیم بر اندازیم بر اندازیم ما دلشدگان خسرو شیرین پناهیم ما از دو جهان غیر تو ای عشق نخواهیم صد شور نهان با ما تابو تب جان با ما در این سر بی سامان غمهای جهان با ما
رفت دلِ من رفت مگه از دست نگاهت میشه در رفت هست یه نفر هست که میترسه تو رو آخر بده از دست بارونه با تو آرومه دلِ دیوونه بگو می مونی پیشِ من آخه دوست دارم عاشقتم رفتی تو قلبم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم پس بمون واسم دوست دارم یکمی درکم کنی یه موقع نکنه ترکم کنی آخه من عاشقِ چشماتم ای کاش واسم ناز کم کنی تو شدی نیمه ی گم شدم وسطِ عشقِ تو گم شدم دوست دارم بمونی واسه من همیشه از وقتی دیدمت حول شدم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم پس بمون واسم عشق یعنی چشمات یعنی حسی که نگاه تو به قلبم داد ای همه دنیام اون نگاه تو آخه بد کاری دستم داد بارونه با تو آرومه دلِ دیوونه بگو می مونی پیشِ من آخه دوست دارم عاشقتم رفتی تو قلبم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم تو همون نیمه ی گم شدمی تو بمون واسم همه میدونن تو عشقِ منی رو تو حساسم پس بمون واسم
چی از این بهتر که زخمم میزنی این یعنی هر لحظه تو تنه منی شب خودت زخمامو میبندی برام صبح خودت دوباره خنجر میزنی حاله این روزای خسته مو نبین خیلی ابریم که این بارون شدم وقتی درد تو به جونم میخرم یعنی خیلی وقته که درمون شدم من بمیرم از تو دل نمیکنم تویه این روزای ابری و کبود خودمو روزی سپردم دست تو که تمامه بغضم از دست تو بود شب به شب تو این اتاقه غرقه تب وقتی جونم پر پرپر زدنه ثانیه به ثانیه حس میکنم یه نفر خیلی حواسش به منه بعد زخمه عشقه تو هر جا یکی عاشقه اینه واسم کاری کنه از کسی که تو بهش فکر میکنی بایدم دنیا پرستاری کنه من بمیرم از تو دل نمیکنم تویه این روزای ابری و کبود خودمو روزی سپردم دست تو که تمامه بغضم از دست تو بود
تو دوری و دستای من نمی رسه به گرد تو صدای تکه پارم بردار و از اینجا برو تو دست من یه عکس پر از نابودی و مرگ ستارست بذار تنها بپوسم اینجا صدام نمیرسه به فردا بگذر از این شکسته از این دوباره خسته رد شو از این حقیر کم من دیگه حرف نمی زنم نمی خوامت زیبا ترینم آغازی از برگ زمینم دیونه ی کوچه نشینم آواره ام تنها همینم هر نوت از این گیتارم و یک واژه تا ترانه بود رو شعله های شب شکست فرصت یک پروانه بود اما تو از دلم بریدی من خواستمت اما ندیدی حالا برو از این همیشه از باغچه ی خشکیده ریشه هر نوت از این گیتارم و یک واژه تا ترانه بود رو شعله های شب شکست فرصت یک پروانه بود اما تو از دلم بریدی من خواستمت اما ندیدی حالا برو از این همیشه از باغچه ی خشکیده ریشه
کار دنیا روباش تاکه میشی فداش چجوری اخه انقدر راحت میزاره میره چی میخواستی چی شد همه بحثا بیخود تو میمونی تو خلسه ی نبود حِسِش و حال و هواش کار دنیارو باش تا که میشی فداش به این فکر میکنی که تو چی کم گذاشتی براش کار دنیارو باش میدونم که یواش یواش دلت براش داره تنگ میشه حتی واسه صداش داروندارم و دل بیچارم و همه چیم وقف چشمای گیرات شد و همه ی عمرمو کل وجودمو همه ی خوبیام به چشمت ایراد شد و داروندارم و دل بیچارم و همه چیم وقف چشمای گیرات شد و همه ی عمرمو کل وجودمو همه ی خوبیام به چشمت ایراد شد و کاشکی همه اتفاقای دنیا همه باب دل آدم بود کاشکی حداقل خدا بخواد اونکه رفته برگرده زود داروندارم و دل بیچارم و همه چیم وقف چشمای گیرات شد و همه ی عمرمو کل وجودمو همه ی خوبیام به چشمت ایراد شد و
